ΛΙΘΙΟ
Λίθιο, ἀγνώστου ποιητοῦ, ὡς καθόριζαν οἱ παλαιοί ἐρευνητές
βιβλιοθηκῶν εὑρήματα σπάνιων ἐγγράφων, κάτι ὀνόματα ἀναφέρονται, σε κάποια
πρόσωπα ὁδηγοῦν ἀμυδρῶς, Lithium
2018, ἐξώφυλλο ὡραῖο, κυπριακή σφραγίδα, Ἀναστασιάδης, Έλληνες, Τοῦρκοι σε ἀποκόμματα
ἐφημερίδων, κι ἕνα τριαντάφυλλο και φύλλα του, που θυμίζουν παλιά κοριτσίστικα
τετράδια, με ὅλη τη φλόγα τῆς νιότης, τις ἀμφιθυμίες, Ζωή, Ἀγάπη, Φῶς, Ἔρωτα,
Νιάτα, Φλόγα, Οὐράνια, Μαγεία, Ἀνθρωπιά, Θαῦμα, καταλήγει το ὀπισθόφυλλο, μπορεῖς
να τα θεωρήσεις κλιμακωτά βαλμένα, μπορεῖ και τυχαῖα, μᾶλλον ὅμως ἡ ἀνάμειξή τους
ὁδηγεῖ στη σύλληψη τῆς οὐσίας τοῦ βιβλίου, το μεταξύ δηλαδή, ἀπό τη μια τόλογικό
ἱεραρχικό, ἀπό τήν ἄλλη το ἐκρηγνύμενο πολλαχῶς συναίσθημα, καθημέραν ὁμιλία,
με φαινομενικά συγκεκριμένα πρόσωπα ἐπιδρῶντα ἀγαπητικά ἤ πληκτικά, φιλολογικές βάσεις, ὀνομάτων ἐπίσκεψις,
ρυθμοί ποικίλοι ἐξομολογητικοί, το δεύτερο πρόσωπο καταντικρύ ἀκούει, ἐσύ ἐγώ,
κάποτε ἁπλές συντάξεις, ρῆμα ἀντικείμενο, κάποτε ἐμπλουτισμένες, γραμματική
ξέρει, λατινικά ξέρει, φιλολογικόν πάθος, δασκαλικόν, μια διαρκής ὤθηση στο ἐκρηκτικό,
προτροπές είς ἑαυτήν, εἶναι ὅμως και νεανικές ἐκφράσεις, νεανικές ἁμαρτίες, και
μεταφυσικές ἀγωνίες, ἀνάμεσα στο ὄνειρο και στην πραγματικότητα, τη φιλοσοφική ἐνατένιση
τῶν πραγμάτων, συνειδητή ἤ ἀσυνείδητη.
Κάποτε φαντάζουν ἐγγραφές
στο ἀγαπημένο ἡμερολόγιο, κάποτε δίνουν την αἴσθηση γραμμένων ἀπό δύο. Ἕνα
βιβλίο ἐξομολογήσεων ἐκ βαθέων το Lithium και πειραματισμῶν που δεν πρέπει να μείνουν λυρικές ἐξάρσεις
ἀλλά να μεταποιηθοῦν σε Τέχνη.
Στέλιος Παπαντωνίου
