Να
συνεχίσουμε για πού;
Στέλιου
Παπαντωνίου
Πρἀγματι
ήταν τεράστιος για την εποχή ο αριθμός των νεκρών μας, εθελοντών πολεμιστών και
αστυνομικών κατά την τουρκική ανταρσία του 1963-64. Τους κάνουμε τα μνημόσυνα
κάθε χρόνο στην εκκλησία του αγίου Κασσιανού, περιτριγυρισμένη από τα απτά
αποτελέσματα της τουρκικής βουλιμίας, καταστροφές σχολείων, σπιτιών και
εκκλησιών. Εκεί στο ναό, λιτά και συγκινητικά, όπως ήταν η ζωή των απλών και
γνήσιων ανθρώπων που θυσιάζονταν για την πατρίδα κι έβλεπαν τον επικρεμάμενο
κίνδυνο. Θυσίες που απαιτούν όχι μόνο με λόγια να τιμώνται οι νεκροί αλλά και
με πράξεις σωτηρίας και διαρκούς παρουσίας του ελληνισμού της Κύπρου στα
πατρογονικά χώματα.
Ξαναφέρνουμε
στο νου τα σχέδια των Τούρκων, τις πολεμικές ετοιμασίες τους πριν και μόλις
ανακηρύχθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, την πολιτική στάση τους στο εσωτερικό, τα πάντα να
διαλυθούν, για να επιτύχουν τη διχοτόμηση, η μειονότητα του 18% να
αυτοανακηρυχθεί σε κοινότητα και ύστερα σε λαό, (άκουσον!) για να δικαιούται να
απαιτεί και δημιουργία κράτους ύστερα από την κατάληψη των εδαφών μας, την
κλοπή των περιουσιών μας, την εισαγωγή εποίκων και αλλαγή της αναλογίας
πληθυσμού. Όλα της κλεψιάς και της παρανομίας, της διεθνούς ανομίας και
εγκληματικότητας.
Οι
δηλώσεις των τούρκων ηγετών και του τουρκοκύπριου (χαλαζιάρη) ηγέτη τους
απογοητεύουν τους ελπἰσαντες και αγνοούντες τι εστι Τουρκία και Ερντογάν. Γι’ αυτό
και πολύ πιο απογοητευτικά είναι τα λεγόμενα από τον Πρόεδρο της Κυπριακής
Δημοκρατίας περί συνέχισης των συνομιλιών από εκεί που έμειναν. Καταθλιπτικά
θυμόμαστε πως την τελευταία ώρα στις συνομιλίες στο Κραν Μοντανά προσφέρθηκαν τα
πάντα –επικινδύνως- στους Τούρκους από
τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να αποδείξει –σε ποιους;- πως θέλουμε λύση
του προβλήματος που ἀλλοι προκάλεσαν με τα καταχθόνια σχέδιά τους. Ακούσαμε
τότε έκπληκτοι το «δέξου το ή άφησέ το», προσφέραμε και δεχτήκαμε την εκ
περιτροπής προεδρία, την ισότιμη μεταχείριση των Τούρκων όπου γης, τα βέτο σε
όποια απόφαση, την προτεραιότητα στους χρήστες για τις περιουσίες που θα
βρίσκονται υπό τουρκική διοίκηση σε μια ΔΔΟ, σκεφτήκαμε τους Τούρκους της
Τουρκίας να τους μετατρέψουμε εμείς μόνο σε ευρωπαίους πολίτες. Στο γκρεμό μας
έριξαν για να αποδείξουν πως εμείς είμαστε τόσο διαλλακτικοί, ώστε δεν έχουμε
ούτε αρχές ούτε εξουσίες, ενώ η αντίπαλη πλευρά δεν υποχώρησε από τις πάγιες
θέσεις της. Αντίθετα ακούσαμε τον Ερντογάν να μας ζητά και τον Πύργο για να τον
ενώσει με τη Μόρφου, ενώ ο απογοητεύσας τους γοητευθέντες με τη μετριοπάθειά
του Ακκιντζί δεν παύει να απαιτεί τη μοιρασιά, το 18 να εξισώνεται με το 82 πράγμα
δίκαιο κατά την άποψή του.
Μας
τα είπε και στην Ελλάδα όντας προσκεκλημένος και ο Ερντογάν, όνειρό σας
ελληνοκύπριοι να νομίζετε την Κύπρο ελληνικό νησί, κι ο άνθρωπος υβριστής ων,
λησμονεί ότι ελληνική είναι όλη η Τουρκία, όπου σκάψουν ελληνική ιστορία
φέρνουν στο φως, όπως κι εδώ. Κι αλοίμονο να περιμέναμε τον Ερντογάν να μας πει
τι είναι η Κύπρος!
Όταν
ακούμε λοιπόν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατία πως θα συνεχιστούν οι συνομιλίες
από κει που έμειναν κι επειδή ξέρουμε πως μόνο μια σπρωξιά είναι ικανή να μας
ρίξει στον γκρεμό, κι ο ελληνισμός να σβηστεί διά παντός στο ελληνικό αυτό
νησί, γι’ αυτό και λέμε, μη, όχι, όχι άλλες συνομιλίες, για να δίνουμε τα πάντα
και να μην παίρνουμε τίποτε.
Οι
κυβερνώντες και οι υποψήφιοι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας σέρνονται από
τους ξένους και από τις αναθυμιάσεις του καζανιού μέσα στο οποίο βρίσκονται
χωρίς να έχουν τη δύναμη να συνεργαστούν για να εκπονήσουν σχέδιο σωτηρίας του
τόπου, της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ελληνισμού της Κύπρου. Τον τόπο μας κι
εμάς δεν θα σώσουν ούτε οι ξένοι με τα συμφέροντά τους ούτε η Τουρκία με τα
δικά της. Δεν ζητούμε Πρόεδρο της όποιας λύσης-διάλυσης, αλλά σωτηρίας του
ελληνισμού και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
