Στέλιος Παπαντωνίου
ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ
Η Ιστορία διδάσκει πως
η εκπαίδευση δεν παίζει σημαντικό ρόλο στο να σε διδάξει ποιος είσαι,
γιατί είναι ένα ελάχιστο και σε χρόνο και σε δυνατότητες, στη δύναμη της όλης
κοινωνίας που μας περιβάλλει. Προσπάθησαν οι Άγγλοι να μας αλλάξουν την πίστη
στην ελληνικότητά μας και δεν τα κατάφεραν.
Ωστόσο, πολλές φορές οι προσπάθειες αυτές φέρνουν το
αντίθετο αποτέλεσμα. Το να ξεχνά κανείς την αντίδραση και να νομίζει πως ό, τι
διδάσκεται στο σχολείο διδάσκεται σε σφουγγάρια που μόνο απομυζούν, χωρίς να
κρίνουν, να κατακρίνουν, να αντιδρούν, είναι εξωπραγματικό.
Οι προσπάθειες για ενοποιημένη με τους τουρκοκύπριους
παιδεία θα πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων. Ακόμα και φανατικά παιδιά
κομματοποιημένα, κάποτε ξυπνούν και αλλάζουν τον αδόξαστο στους νομίσαντες πως
θα τους καλουπιάσουν όπως άλλοι θέλουν. (Καλά, εσύ πέθανες νωρίς.)
Άλλο που διερωτάται κανείς είναι το: με ποια προσόντα νομίζει ο πασαείς πως του επιτρέπεται να πειραματίζεται με τα
παιδιά του κόσμου. Όσα και να’ χει είναι λίγα, γιατί το θέμα είναι ανώτερο των
δυνάμεων και του καθενός και της ομάδας του.
Κι εκεί που προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπήρξαν κατά
την τουρκοκρατία κρυφά σκολειά, (πάντως κατά την αγγλοκρατία στην Κύπρο
υπήρξαν!) θα τα δουν να ξεφυτρώνουν σε πόλεις και χωριά και θα τρίβουν με
αγκάθια τα μάτια τους. Ποιος είσαι που θα
τολμήσεις να επέμβεις στο άδυτο της ψυχής των παιδιών; Υβριστή, ε υβριστή!
