ΑΔΕΩΣ

Στέλιος Παπαντωνίου

ΑΔΕΩΣ

Δεν πιστεύαμε πως στον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα

θα γράφαμε ακόμα για πόθο ελευθερίας

ύστερα από τόσο αίμα χειμάρρους, ποταμούς, ορμητικά ρυάκια, ψιχάλες ή δεξαμενές

η επιφάνεια της λίμνης του κόσμου χαμογελάει

γιατί ξέρει πως είν' επιφάνεια

όπως όλοι οι ανιστόρητοι κι οι απάτριδες

όσοι μεταπράτες και πωλητές της ανύπαρκτης ψυχής τους

κι εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί στον αιώνα μου

να επικαλούμαι το δικαίωμά μου να είμαι άνθρωπος

όλα ψεύτικα τα κηρύγματα οι διακηρύξεις έπρεπε να το ήξερα

ή τώρα που το ξέρω απλώς το ξέρω 

το κατατρώω και με κατατρώει

δεν έχω μυστικές υπηρεσίες δεν έχω διπλωματικούς σάκους

δεν έχω παρά μόνο τη θέληση να ψάχνω να βρω τον άνθρωπο εντός μου

και να τον διαφυλάξω

Γι' αυτό δεν ζητώ την άδεια κανενός.