Στέλιος Παπαντωνίου
Ένα κύκλος φαύλων παρομοιώσεων
Όπως η αμερικανική διπλωματία σχεδίασε το πραξικόπημα της ελληνικής
χούντας στην Κύπρο και ακολούθως την τουρκική εισβολή, έτσι σε μικρογραφία τα μεγάλα κόμματα στην Κύπρο σχεδιάζουν
ένα εκλογικό πραξικόπημα στην Κύπρο, για να πάρουν το μέγιστο δυνατό αριθμό
ψήφων και να οδηγήσουν αναγκαστικά το λαό στην αποδοχή της διζωνικής
δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Ουδείς αμφιβάλλει πως η κατάστασή μας στην Κύπρο είναι άσχημη,
επικίνδυνη, προκαλεί δυστυχία στους νόμιμους κατοίκους της. Και λέγοντας «νόμιμους»
παραπέμπω αμέσως στο παρομοιαζόμενο με τεράστιο και τερατώδες αγκάθι των
εποίκων που όχι μόνο αυξάνονται και πληθύνονται αλλά και ριζώνουν με την πίεση της
Τουρκίας προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα να πολιτογραφούνται πολίτες του
ψευδοκράτους. Όπως δηλώνει ο Ακκιντζί δε θα τους «φορτώσει σε κανένα πλοίο να τους στείλει
πίσω, αλλά αντίθετα είναι απαραίτητοι για την ανάπτυξη του νέου κράτους» που θα
ιδρυθεί με τις αναμενόμενες από αυτόν σίγουρες εντός 2016 συμφωνίες. Λόγος δεν
γίνεται γι’ αυτούς ως εποίκους αλλά παρομοιάζονται με ανθρώπους που θα έχουν
και πρώτο λόγο στο περιουσιακό, γιατί κατοικούν στα σπίτια μας όσα χρόνια τα
στερηθήκαμε οι νόμιμοι κάτοχοί τους - κλεφταποδοχή πραγματικά λέγεται το
τοιούτον-. Λόγος δεν γίνεται για επιστροφή προσφύγων στις πατρογονικές εστίες -εμείς
περνούμε με καμιά εκδρομούλα και κανένα εκκλησιασμό - διακηρύσσεται αντίθετα κατακράτηση όλων σχεδόν
των κατακτημένων με τη βία των όπλων περιοχών αφού παρατηρείται συνεχής
τουρκική χρηματική επέμβαση με εκατομμύρια επενδύσεις στις κατεχόμενες περιοχές,
που για μας όλες είναι το ίδιο, με τα ίδια δικαιώματα των νόμιμων κατοίκων τους
επιστροφής και εγκατάστασης στις πατρογονικές εστίες με ασφάλεια.
Κι εμείς, ωσάν να μη συμβαίνουν όλα αυτά, συνεχίζουμε τις παρομοιαζόμενες
με συνομιλίες. Ο Τούρκος πρόεδρος
απειλεί απαξάπασαν την Ευρώπην και κοροϊδεύει θεσμούς και πρόσωπα, ιδιαίτερα
και καθημερινά υποβλέποντας Ελλάδα και Κύπρο, τα μεγάλα κόμματα εδώ εισάγουν
νέους όρους για καθαρό ενωμένο κοινοβούλιο προβάλλοντας σοφιστικά επιχειρήματα,
ενώ οι αμερικανοί επιβεβαιώνουν πως στηρίζουν
τις συνομιλίες και στήνουν κλούβα μετά Αϊντέ
περιμένοντας από τις δυο κοινότητες να βρουν τη λύση. Τώρα ποιες είναι οι δυο
κοινότητες που συνομιλούν και ποιος ο ρόλος της Τουρκίας, μόνο παρομοιαζόμενοι
με τυφλούς και κωφούς δεν ξέρουν.
Ζούμε σ΄ ένα κόσμο παρομοιώσεων, εξομοιώσεων και οργανωμένων
ψευδαισθήσεων επίλυσης του κυπριακού, χρονικών ορίων από τον Ακκιντζί και
πραγματικών απειλών κρυμμένων με τη διπλωματική του -όσο γίνεται- γλώσσα,
επιμένουμε όμως πολλοί ξεκάθαρα πως τη δική μας ελευθερία δεν την ξεπουλούμε. Μόνοι
μας δεν απαρνιούμαστε όσα κερδίσαμε πολιτικά οφέλη και περιουσία, έστω κι αν απειλούνται.
Τέλος και επίκαιρο, πιστεύουμε πως η νέα βουλή θα πρέπει να περιέχει
πρόσωπα που να εκπροσωπούν όλες τις τάσεις της κυπριακής κοινωνίας, για να
είναι πράγματι Βουλή των Αντιπροσώπων και όχι βουλή παρομοιαζόμενη με εκτελεστική
εξουσία διατεταγμένης υπηρεσίας.
