Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ
Όσο να ΄ναι θα ενηλικιωθήκαμε, από τον καιρό που άρχιζαν οι ειδήσεις στο ραδιοφωνικό ίδρυμα, ένα ήταν, με το γνωστό «ο πρόεδρος της δημοκρατίας..» ως σήμερα που άρχισαν με τον Διονύση Σαββόπουλο, υπομονή πολλή έκαμαν εκεί απάνω στα ουράνια, να πάει κοντά τους να τραγουδά, για σύννεφα και αγάπες για φαντάρους και κοκόρια, αφάνταστα πράγματα, επανάσταση στο τραγούδι και στον στίχο, παρόλο το συνομήλικο, εμείς γεμίσαμε τ’ αφτιά με Θεοδωράκη και Χατζηδάκι και Ξαρχάκο και Λεοντή, μας ανέβασαν μουσικά, εξέφρασαν εποχή και κόσμο, ύστερα ήρθε ο Νιόνιος, οι νεότεροί τον αγάπησαν με το δίκιο τους, διαβάζω τώρα στίχους του και απορώ, δεν έμεινε θέμα, όλα του κόσμου τα παράξενα γίνονταν οικεία, το αιώνιο παιδί, η μεγάλη χαρά της δημιουργίας, Καλό ταξείδι Νιόνιο.