κωμικοτραγικά
Είναι Φειδίας, είναι Αριστοφάνης,
διακωμωδεί το σύστημα και τον εαυτό του, είναι κριτικός και καυστικά σατιρικός,
ή έρχεται από τα μαύρα μεσάνυχτα της άγνοιας και δεν συνειδητοποιεί ούτε χρόνο
ούτε τόπο ούτε καταστάσεις μέσα στις οποίες ζούμε;!
Μπορεί οι λεγόμενοι
πολιτικοί μας να μην είναι οι δημαγωγοί της αρχαιότητας, με τις λίγες γνώσεις
για όλα που έχουν, καθοδηγούνται από τη γραμμή του κόμματός τους και εκφράζουν
το κόμμα, γι’ αυτό ξέρουμε τι θα πουν πριν το πουν, με την ξύλινη γλώσσα, από
τη μια βουτηγμένοι στα προβλήματα του τόπου κι από την άλλη στην έγνοια τους να
φαίνονται αρεστοί στον κόσμο, ξανάρχονται εκλογές.
Η τραγωδία της Κύπρου,
των Ελλήνων της Κύπρου, είχε και την είσοδο και τα επεισόδια, την κορύφωση και
τις ανατροπές ή περιπέτειες, την αναγνώριση των πρωταγωγιστών με τα λάθη τους,
την έξωση, τη σκλαβιά, την αιχμαλωσία, όσα μια τραγωδία περιέχει, γι’ αυτό και θα
περίμενε κανείς να έχουμε μάθει ως
παθόντες, συχνά πυκνά όμως έρχεται η διάψευση, όχι μόνο δεν μάθαμε αλλά και αυτοτρωγόμαστε,
μασούμε οι ίδιοι ηδονιζόμενοι τις σάρκες μας, απόδειξη πολλά γραφόμενα πολλών,
που φανερώνουν το επίπεδο στο οποίο καταντήσαμε, ίδιο του Φειδία, εκπροσώπου μιας
εποχής φαρσοκωμωδίας που θέλει να κρύψει την τραγικότητα μέσα στην οποία ζούμε.
