ΜΑΡΙΑ ΠΙΕΡΗ ΣΤΑΣΙΝΟΥ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΑΣΠΡΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ;
Η Μαρία Πιερή
Στασίνου στο νέο της παιδικό βιβλίο με τον τίτλο «Υπάρχουν στον Παράδεισο άσπρα
γιασεμιά;» εισάγει τα παιδιά στα δύσκολα, στη ζωή και στο θάνατο, στη
συμφιλίωση με τη ζωή και με τον θάνατο. Ο καθένας μπορεί να διερωτηθεί αν είναι
αυτό θέμα για παιδιά. Η απάντηση είναι πως τα πάντα μπορεί ένας καλός
παιδαγωγός να συζητήσει με τα παιδιά και
να προσαρμόσει τα δύσκολα στην νοητική ηλικία των παιδιών, γι’ αυτό και μεγάλες
φιλοσοφικές αλήθειες μπορούν να γίνουν κατανοητές από τα παιδιά, ανάλογα με το
πώς εισάγονται σ’ αυτές.
Ο μύθος είναι
ελκυστικός, ο μικρός αμελής και άτακτος, στη σχέση συνύπαρξης με τη μάνα του που
πασχίζει γι’ αυτόν, η περιέργεια που οδηγεί σ’ ένα ακατοίκητο φαινομενικά
σπίτι, μέσα στο οποίο όμως κρύβεται το δράμα μιας γυναίκας που έχασε τον άντρα της
στα 1974, με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Το ευρύτερο κυπριακό δράμα
συμπυκνώνεται στον πόνο αυτής της γυναίκας και του συστρατιώτη του που επέζησε
και που μόνος γνώριζε την ύπαρξη αυτής της γυναίκας στο συγκεκριμένο σπίτι. Η
ομάδα των παιδιών που σχηματίζεται σταδιακά, με απώτερο σκοπό να διαλευκάνουν
το μυστήριο του άγνωστου κατοίκου του ερειπωμένου σπιτιού, έχει και το αντίστοιχο,
η κρυμμένη στο σπίτι γυναίκα να παρακολουθεί τα παιδιά και να γνωρίζει πως πια
δεν είναι μόνη στον κόσμο, υπάρχουν άνθρωποι που υποπτεύονται την ύπαρξή της. Η επίσκεψη στο νεκροταφείο νυχτιάτικα, η
γειτνίαση του τάφου του ήρωα συζύγου με τον τάφο ενός μικρού αδελφού μιας
κοπελίτσας της παρέας, οδηγούν στη φανέρωση της συμφιλίωσης με το θάνατο και της
ανάγκης να επανέλθει στη ζωή η μοναχική κυρία, ύστερα μάλιστα από ένα δυστύχημα
στο σπίτι και τον κίνδυνο να πεθάνει μόνη κι αβοήθητη. Εδώ παρεμβαίνει κι η
αγάπη στα ζώα, αφού ένα σκυλί σώζει την κατάσταση.
Ζωή και θάνατος,
πόλεμος και ειρήνη, πόλεμος και παρεπόμενα, θλίψη και μοναξιά, η αλλαγή στη ζωή
των ανθρώπων, η πρόοδος των παιδιών, η συμμετοχική λύση προβλήματος, ένας κόσμος
ολόκληρος έστω σε μια γειτονιά, ζωντανεύει με την πένα της Μαρίας Πιερή
Στασίνου. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, η αλλαγή πρωταγωνιστικών προσώπων και
αφηγητών, η συμμετοχή των αναγνωστών στο όλο μυθιστόρημα ή νουβέλα, και
προπάντων η επιτυχημένη εικονογράφηση του Αποστόλη Ιωάννου ολοκληρώνουν ένα
λογοτεχνικό έργο όχι μόνο ευανάγνωστο από παιδιά αλλά και από τους μεγάλους που
έμειναν παιδιά.
