ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩς
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗς, ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΙ ΚΑΠΝΟ ΦΟΥΜΑΡΕΙ
Κι εσύ γερνάς και
λες παραμύθια, πάντα κάποιον θα είχες στο πλάι όταν συνέγραφες σχολικά
εγχειρίδια, το υπουργείο ήθελε στρογγυλές κουβέντες, η μπάλα να κυλά, ας είναι
ο άλφα και ο βήτα, δεν γράφει ο καθένας ό τι θέλει, αλλά ό τι δεν προκαλεί
προβλήματα, κι η δουλειά προχωρούσε, αλλά κάποιος ήταν πάνω από όλους τους
άλλους, όποιο όνομα κι αν είχε, Δίας, Ποσειδώνας, Ήφαιστος, έτσι και τώρα, ο
Δίας κοιμόταν, ξυπνήστε τον, πώς αφήνει τον καθένα να διεισδύει στα άδυτα της
ψυχής των παιδιών, μα δεν διάβασες το βιβλίο και το ενέκρινες;
Εδώ γελούν, μα
γιατί, διότι τα παιδιά δεν περιμένουν από αυτούς να μάθουν, υπάρχουν και τα
κρυφά φανερότερα σκολειά, αααααα. Και ποια είναι αυτά; Τα κομματικά σεμινάρια!
Εκεί δάσκαλοι γεννημένοι, αν δεν ήταν το κόμμα θα πουλούσαν καφέδες στην
πλατεία Μοναστηρακίου, αααα, μα υπάρχουν τέτοια πράγματα;;;;; Και λεν στα
παιδιά, εσύ μιλάς για Αυξεντίου κι αυτοί ξέρουν πως, μα αυτός αυτοκτόνησε
κύριε, μιλάς για Διάκο, μα αυτός ξέρετε, κύριε; Αυτοί τα ξέρουν καλύτερα….Και
βεβαίως ο Κεμάλ, και αυτοί σας οι εθνικισμοί, αυτοί μας κατέστρεψαν, να όψονται
οι αίτιοι, εδώ είναι το αποκορύφωμα του κυπριωτισμού, να όψονται, γιατί να μην
όψονται….
Δηλαδή, σκέφτομαι,
πόση δύναμη χρειάζομαι τόσα χρόνια δάσκαλος για να κρατήσω την αλήθεια! Που
έζησα, που έμαθα, που μελέτησα μερόνυχτα. Όσο κι αν οι σκοταδιστές στο τέλος
είναι οι άλλοι, κατηγορούν τους φωτιστές ως σκοταδιστές, το είπαν κι οι
προφήτες κι οι σοφοί, κι οι γραμματιζούμενοι: το κόμμα και τα μάτια σας.
Μα σκέφτηκες τι
θα ήταν ο καθένας απ’ αυτούς αν δεν ήταν το κόμμα; Ένα σιωπηλό μηδέν…Ας
αποδοθεί εκάστω κατά την αξίαν αυτού.
