Η πρόταξη του όχι
Στέλιος Παπαντωνίου
Πολλές φορές παρατηρούμε το ερώτημα, «τι
προτείνετε», όταν κάποιος αντιτίθεται στα καθημερινά γιγνόμενα, που οδηγούν στη
λύση των δύο κρατών ή στη διζωνική δικοινοτική, ή στη χαλαρή ή σφιχτή
συνομοσπονδία, τα ονόματα κατάντησαν κενά περιεχομένου. Έπεσε φαίνεται σύνθημα.
Μόλις γράψεις «τι προτείνετε», αποστομώνεις τους αντιπάλους. Γιατί παρακάτω θα
τους συμβουλεύσεις, οι προτάσεις τους να είναι πράγματα ρεαλιστικά, εφικτά, που
έλεγε και ο παλαιός λόγος. Το ερώτημα επαναλαμβάνεται, οπότε ο ερωτώμενος
διερωτάται: μήπως νομίζουν οι ιδεολογικοί μου αντίπαλοι πως βρήκαν το αποστομωτικό
ερωτηματικό: «τι προτείνετε;»
Οπότε κι ένας μπορεί να αντιπροτείνει το όχι. Άρνηση στην ανελευθερία, άρνηση στην αδικία, άρνηση στην στρατιωτική ισχύ και στην επιβολή σε ανθρώπους και λαούς του δικαίου των ισχυρών.
Άρνηση της κατάκτησης της Κύπρου από την Τουρκία, άρνηση της τουρκοποίησης του τόπου μας, άρνηση υπακοής στα προστάγματα του παράνομου καθεστώτος που εγκαθιδρύθηκε στα κατεχόμενα εδάφη μας. Άρνηση του ψευδοκρατιδίου τους, όπως την διακηρύσσει όλη η οικουμένη πλην Τουρκίας. Άρνηση στις ψευδαισθήσεις, ότι θα υποχωρήσουν οι Τούρκοι στο κυπριακό, ότι θα σταματήσουν να επιζητούν συνεχώς όλο και περισσότερα.
Είναι οι Τούρκοι πιο ισχυροί, μπορεί όμως κανείς να προτάσσει την άρνηση στον νόμο της ζούγκλας, ότι δηλαδή πρέπει να ανεχτούμε να μας καταβροχθίζουν επειδή είναι ισχυροί και να γονατίζουμε και να τους ευχαριστούμε και να τους αγκαλιάζουμε και να χαριεντιζόμαστε.
Προσωπικά, όποιος επιβουλεύεται την ίδια την ύπαρξή μου είναι εχθρός μου. Δεν συγχωρώ. Θα παραμείνω στο όχι μου. Και θα πεθάνω με αυτό.
Κι οι υπόλοιποι; Που έχουν ζωή μπροστά τους; Μπορεί κανείς να τους συμβουλεύσει το αντίθετο; Γονατίστε, υπακούστε στα προστάγματα του ισχυρού, ανοίξτε τις αγκάλες και συμφιλιωθείτε, κάμνετε πως δεν βλέπετε, δεν καταλαβαίνετε; Έχετε τους εμπιστοσύνη. Θα συζήσετε, θα ευημερήσετε, ξεχάστε, λησμονήστε, διαγράψτε. Δεν θα σας ενοχλήσουν άλλη φορά, τους αρκούν όσα πήραν, (φαίνεται από τα αέρια- τρώγοντας έρχεται η όρεξη). Φτάνει να υπακούτε, να κάμνετε το δικό τους και θα είστε ευτυχείς. Τα περί «ελευθερίας, αγώνων, αξιοπρέπειας» είναι κενά λόγια. Μην καταστρέφετε τις ζωές σας για κενά αέρος. Μπορείτε να ζείτε και γονατιστοί και σκυφτοί ραγιάδες. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Συγχωρήστε, ανοίξτε αγκάλες, τραγουδήστε, χορέψτε μαζί τους. Αν πουλούν φτηνότερα γιατί όχι, τρέξτε να αγοράσετε. Το συμφέρον σας αυτό απαιτεί. Έχετε μέλλον. Αυτό να σκέφτεστε: ειρήνη, ειρήνη, η ειρήνη του Ερντογάν, όπως την ζουν οι χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοί του, φυλακισμένοι στη χώρα του. Αν επιτεθούν στο Αιγαίο, μη σας νοιάζει. Εσείς είστε φιλειρηνικοί. Αν σας επιτεθούν στην Κύπρο, εσείς με το χαμόγελο, με τις σημαίες τις λευκές, εσείς αγαπάτε. Ξέρετε εσείς.
Όποιος δεν προτάσσει το όχι, προτείνει τα πιο πάνω, της ειρήνης που λένε. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει κατά το δοκούν.
Οπότε κι ένας μπορεί να αντιπροτείνει το όχι. Άρνηση στην ανελευθερία, άρνηση στην αδικία, άρνηση στην στρατιωτική ισχύ και στην επιβολή σε ανθρώπους και λαούς του δικαίου των ισχυρών.
Άρνηση της κατάκτησης της Κύπρου από την Τουρκία, άρνηση της τουρκοποίησης του τόπου μας, άρνηση υπακοής στα προστάγματα του παράνομου καθεστώτος που εγκαθιδρύθηκε στα κατεχόμενα εδάφη μας. Άρνηση του ψευδοκρατιδίου τους, όπως την διακηρύσσει όλη η οικουμένη πλην Τουρκίας. Άρνηση στις ψευδαισθήσεις, ότι θα υποχωρήσουν οι Τούρκοι στο κυπριακό, ότι θα σταματήσουν να επιζητούν συνεχώς όλο και περισσότερα.
Είναι οι Τούρκοι πιο ισχυροί, μπορεί όμως κανείς να προτάσσει την άρνηση στον νόμο της ζούγκλας, ότι δηλαδή πρέπει να ανεχτούμε να μας καταβροχθίζουν επειδή είναι ισχυροί και να γονατίζουμε και να τους ευχαριστούμε και να τους αγκαλιάζουμε και να χαριεντιζόμαστε.
Προσωπικά, όποιος επιβουλεύεται την ίδια την ύπαρξή μου είναι εχθρός μου. Δεν συγχωρώ. Θα παραμείνω στο όχι μου. Και θα πεθάνω με αυτό.
Κι οι υπόλοιποι; Που έχουν ζωή μπροστά τους; Μπορεί κανείς να τους συμβουλεύσει το αντίθετο; Γονατίστε, υπακούστε στα προστάγματα του ισχυρού, ανοίξτε τις αγκάλες και συμφιλιωθείτε, κάμνετε πως δεν βλέπετε, δεν καταλαβαίνετε; Έχετε τους εμπιστοσύνη. Θα συζήσετε, θα ευημερήσετε, ξεχάστε, λησμονήστε, διαγράψτε. Δεν θα σας ενοχλήσουν άλλη φορά, τους αρκούν όσα πήραν, (φαίνεται από τα αέρια- τρώγοντας έρχεται η όρεξη). Φτάνει να υπακούτε, να κάμνετε το δικό τους και θα είστε ευτυχείς. Τα περί «ελευθερίας, αγώνων, αξιοπρέπειας» είναι κενά λόγια. Μην καταστρέφετε τις ζωές σας για κενά αέρος. Μπορείτε να ζείτε και γονατιστοί και σκυφτοί ραγιάδες. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Συγχωρήστε, ανοίξτε αγκάλες, τραγουδήστε, χορέψτε μαζί τους. Αν πουλούν φτηνότερα γιατί όχι, τρέξτε να αγοράσετε. Το συμφέρον σας αυτό απαιτεί. Έχετε μέλλον. Αυτό να σκέφτεστε: ειρήνη, ειρήνη, η ειρήνη του Ερντογάν, όπως την ζουν οι χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοί του, φυλακισμένοι στη χώρα του. Αν επιτεθούν στο Αιγαίο, μη σας νοιάζει. Εσείς είστε φιλειρηνικοί. Αν σας επιτεθούν στην Κύπρο, εσείς με το χαμόγελο, με τις σημαίες τις λευκές, εσείς αγαπάτε. Ξέρετε εσείς.
Όποιος δεν προτάσσει το όχι, προτείνει τα πιο πάνω, της ειρήνης που λένε. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει κατά το δοκούν.
