Στέλιου Παπαντωνίου
Είμαι Έλλην
Για να είσαι Έλλην πρέπει να γνωρίζεις ελληνικά και να ζεις
ελληνικά. Γνωρίζω ελληνικά σημαίνει πρώτον τον όλο κόσμο μου τον έχω
ταξινομήσει κατά τους κανόνες και τις δομές της ελληνικής γλώσσας, άρα έχω ένα
κόσμο ελληνικό στο νου, και έρχομαι διά της γλώσσης σε επαφή με τα
δημιουργήματα του ελληνικού πνεύματος, μέσα στα οποία βρίσκω τις αξίες, την
ιστορία τα ήθη και έθιμα και τα πάντα όσα υπάρχουν ελληνικά, αφού τα όρια της γλώσσας
μου είναι τα όρια του κόσμου μου ή αντίθετα ο κόσμος μου είναι η γλώσσα μου.
Δεν νοείται άρα Έλλην με την πραγματική σημασία της λέξης που να μην διαβάζει,
μελετά τα ελληνικά πάντα από Ομήρου και εξής, ως σήμερα, το οποίον σημαίνει
εκατομμύρια σελίδες. Αδύνατον παντί, αλλά η προσπάθεια πρέπει να αρχίσει κάποτε
και όσα προλάβει κανείς. Είναι όμως αδιανόητο να είναι ανελλήνιστος και να
θέλει να ονομάζεται Έλλην.
Η Ελλάδα έτσι μπαίνει στο αίμα μας και κυκλοφορεί, γιατί
επηρεάζει όλο το αξιακό μας σύστημα.
Ελλάδα είναι ο τόπος, άρα επαφές με τον ελληνικό τόπο ή με
τον τόπο μας ιδωμένο με το ελληνικό μας μάτι των ορίων και των αισθητικών αξιών
του μέτρου εμπεδώνει την ελληνικότητα.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη. Ελευθερία και θυσία για την
ελευθερία είναι αρχαιότατον συνδυασμένο μάλιστα με την ευδαιμονία κατά το
γνωστόν, το εύδαιμον το ελεύθερον το δε ελεύθερον το εύψυχον. Ανυπαρξία
ευψυχίας, αφοβίας, αγωνιστικότητας, ανάληψης κινδύνων, σε όλους τους τομείς της
ζωής σημαίνει δυστυχία και καβούκι μέσα στο οποίο φθειρόμαστε και
καμπουριάζουμε για να χωρέσουμε, σε αντίθεση με την άπλα ψυχής που παρέχει το
ελληνικώς ζην, το ελευθέρως και ευδαιμόνως.
Αυτά εν ολίγοις.
