Οι παραμυθάδες
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Μας λένε συνήθως τους φιλολόγους παραμυθάδες, και δεν
αντιλέγουμε, γιατί ασχολούμαστε με το λόγο, το μύθο, ακόμα και το παραμύθι, κι
όποιος δεν άκουσε ή δεν είπε παραμύθι δε μεγάλωσε. Τι να πει όμως κανείς για τους
επαγγελματίες πολιτικούς ή ασχολούμενους με τη διπλωματία και τα παρόμοια που μας
λεν: «Με το τέλος του χρόνου λύεται και το κυπριακό ύστερα από τόση σκληρή
δουλειά τόσων και τόσων, φανερών και αφανών πρωταγωνιστών».
Κι ακόμα τώρα, ύστερα που παίξαμε και την Αντιγόνη στη
Σαλαμίνα, ύστερα από τη συνεύρεση των ρεαλιστών αλυσοφοβικών, ύστερα από την
τριμερή στον ΟΗΕ, ύστερα από τις δηλώσεις Έιντε, ύστερα από τα λιμάνια του
καημού του Ακκιντζί, ύστερα από τις επικρεμάμενες άλλες τριμερείς, άλλες πενταμερείς,
άλλες απειλές του Κρέοντα Ερντογάν για περαιτέρω και περαιτέρω εποικισμό,
ύστερα από τις απειλές «αν δεν το λύσουμε ως το τέλος του χρόνου και μας βρει
το 2017 πολλοί θρόνοι θα κενωθούν και άλλοι θα ανέλθουν», ύστερα από τη
διαβεβαίωση της μεγάλης Βρετανίδας πως
δεν ενδιαφέρεται για εγγυήσεις, -καλά έχει δεμένο το γαϊδούρι - ύστερα από τις διαμηνύσεις
Ερντογάν, να του ετοιμάζουμε στρατόπεδο για τις δικές του βάσεις, κτλ. κτλ. περιμένουν
αμέσως λύση πολλοί ή λίγοι που τα ακούν, χωρίς να είναι φιλόλογοι, χωρίς να
είναι παραμυθάδες ή παραμυθόπληκτοι!!!
Και για να βοηθήσει και ο πολιτισμός και η εκπαίδευση στην
επερχόμενη λύση, άρχισαν να διαβάζουν στα σχολεία στο μάθημα της Ιστορίας για το
ίδιο γεγονός, πώς το γράφουν τα τουρκικά βιβλία, πώς το γράφουν τα ελληνικά,
και περιμένουν από τους μαθητές να κρίνουν, αν δεν τους προλάβει η
σχιζοφρένεια.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός ούτε που ανέφερε το κυπριακό στην
ομιλία του στον ΟΗΕ ή δεν γνωρίζει για υποχρεώσεις του κυπρογενείς, μόλις λυθεί
το κυπριακό θα εκτουρκίσει την Ευρώπη και οι τουρκοκύπριοι (όσοι έμειναν) θα
γίνουν αυτομάτως ευρωπαίοι πολίτες. Όταν λυθεί το κυπριακό…«θα ισχύσει και το
ευρωπαϊκό κεκτημένο και οι βασικές ελευθερίες», αφού πρώτα δεχτούμε να
κουτσουρευτούν, και αφού υπογράψουμε άλλα κουρέματα, ακούοντας άλλα παραμύθια.
Πολλοί ευτυχώς Έλληνες της Κύπρου ξέρουμε και θυμόμαστε πως
το 1974 διαπράχτηκε ένα έγκλημα τεραστίων διαστάσεων εις βάρος μας, η Τουρκία
εισέβαλε παράνομα στον τόπο μας, διέπραξε όσα εγκλήματα καταγράφονται στις δέλτους
και των Ηνωμένων Εθνών και των άλλων διεθνών Οργανισμών στους οποίους
καταφύγαμε, οι περιουσίες μας διαμοιράστηκαν με κλήρο στην τουρκοκυπριακή
μειονότητα,-πολύ το χαίρονταν οι συμπατριώτες μας όταν φορούσαν τα ρούχα μας- νεκροί μας είναι ακόμα άταφοι, δισεκατομμύρια μας
χρωστά η Τουρκία για την κατοχή, τα εγκλήματα, την παρουσία των σαράντα
χιλιάδων στρατιωτών της, που πρέπει να πληρώσει και να μην περιμένει πως οι
παθόντες θα εξαγοράσουν τα πάθη τους πληρώνοντας τα δικά της εγκλήματα. Οι
τούρκοι στρατιώτες για σαράντα χρόνια εδώ θα έχουν ήδη ανασκάψει, εξοπλίσει με
κάθε όπλο τις περιοχές που ελέγχουν, ώστε και αν φύγουν, να έχουν οι
τουρκοκύπριοι όπλα για κάθε περίσταση, ώσπου να αποφασίσει η ψευδοβουλή τους να
φωνάξει τη σουλτάνα, (κάτι τέτοιο μας είπε ο Ακκιντζί) όλα αυτά, πραγματικά ή
μη, αποτελούν τη δική μας ανάγνωση των καταστάσεων, που οδηγεί στο συμπέρασμα
πως με τις στάσεις Τουρκίας και Ακκιντζί λύση δεν υπάρχει. Και δεν λέμε
παραμύθια.
