Περί αερίων ο λόγος
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Πού πας, κύριε πρόεδρε, ξυπόλυτος στ’ αγκάθια;
Ή δεν ξέρεις τι σε περιμένει ή δεν βλέπεις τους τούρκους εισβολείς!
Με την πρώτη ζιβανία έφυγαν χίλιοι τούρκοι στρατιώτες, με τη δεύτερη
άλλοι χίλιοι και ούτω καθεξής. Να δούμε ακόμα πόσοι φούρνοι θα σταματήσουν να
φουρνίζουν ψωμιά στα κατεχόμενα, για να πούμε πως έφυγαν κι οι έποικοι. Πήραν των
ομματιών τους κι αυτοί με τις ζιβάνες, θαυματουργό ποτό!
Αχ βρε θεματοθέτη, τι τις ήθελες τις ψευδαισθήσεις, κι έγιναν του
συρμού, διά πάσαν νόσον;
Το μεγαλειώδες όμως ήταν η παραδοχή πως εμείς κηρύξαμε τον πόλεμο που μας
κατέστρεψε και τώρα προσφέρουμε κλάδον ελαίας! Κλάδον ελαίας προσέφερε ο
πρόεδρος στον τουρκοκύπριο ηγέτη αλλά και. Ο Ναμί, λέει, γενεθλίαζε, και του
προσφέραμε κλάδον ελαίας, ασημένιο παρακαλώ! Προσφέρουμε εμείς οι πολεμοχαρείς
ειρήνη, εμείς που διατηρούμε τόσα χρόνια τόσα στρατεύματα εισβολής, εμείς που
θέλουμε να κυριαρχήσουμε της περιοχής, εμείς τα αέρια, που, αν δεν υπήρχε Τούρκος,
θα έπρεπε να τον εφεύρουμε, για να επιτεθούμε εναντίον της Τουρκίας, να την
κατατροπώσουμε, να ελέγχουμε λάδια και πετρέλαια κι αέρια!
Δυστυχώς το τέλος των ψευδαισθήσεων δεν ήρθε και δεν έρχεται.
Υπνώττουμε ή θέλουν παντοίω τρόπω να μας
κρατούν κοιμισμένους! Αμ δε!
