Μερικά
κουτσουβέλλικα του Στέλιου Παπαντωνίου
Διαβάζουμε
εφημερίδα, διαβάζουμε άρθρα, μα δεν καταλαβαίνουμε μερικά πράγματα, βαρύγδουπα
λεγόμενα. Πρώτο κουτσουβέλλικο ή ακαταλαβίστικο: «στα χέρια της Τουρκίας
βρίσκεται τα κλειδί της λύσης». Αφού είναι στα χέρια της Τουρκίας, γιατί όλα τα
συγγράμματα κι οι φιλοσοφικοί στοχασμοί πώς να δει η Τουρκία το συμφέρον της!
Εμείς θα πούμε στην Τουρκία ποιο είναι το συμφέρον της! Όταν οι στωικοί εκείνοι και πριν ακόμα από αυτούς
ο Αριστοτέλης μιλούσε για τα «εφ’ ημίν και τα ουκ εφ’ ημίν», γι’ αυτά που εξαρτώνται από μας και γι’ αυτά που
δεν εξαρτώνται, εννοούσαν οι άνθρωποι πως πρέπει να ασχολείται ο καθένας με τα
δικά του, με όσα περνούν από το χέρι του. Άσε τα άλλα για κείνους. Δουλειά δική
μας είναι να ξέρουμε εμείς τι θέλουμε, πώς να το αποκτήσουμε, τι περνά από το
χέρι μας να κάμουμε. Τα άλλα είναι ματαιοπονία. Να σκεφτούμε τα συμφέροντά μας, παρόντα και
μελλοντικά, με ποια μέσα να τα επιτύχουμε, με ποιους συμμάχους και ποιες
δράσεις, που να οδηγούν σε αποτέλεσμα. Αυτά να σκεφτούμε. Και δουλειά. Πολλή
δουλειά. Όχι μόνο να λέμε: «θα δουλέψουμε σκληρά», χιλιοειπωμένο! Δεύτερο ακαταλαβίστικο: οι
Τουρκοκύπριοι, ο Ακκιντζή και οι λοιποί. Λέγοντας «Τουρκοκύπριοι» ο καθένας
έχει στο νου τους δικούς του, του αντίστοιχου κόμματος, κανένα γνωστό και φίλο
ή συνάδελφο, παλιό γείτονα ή χωριανό. Μπορούμε εμείς να πούμε πώς να σκεφτούν
οι Τουρκοκύπριοι; Αφήνω έξω του εποίκους. Ακόμα και για τον Ακκιντζή, για τον
οποίο τόσα θετικά έχουν γραφτεί, δεν είδαμε καμιά γραφή που να επιβεβαιώνει την
προχαραχθείσα εικόνα. Κι αφού δεν ανήκει στα εφ’ ημίν, γιατί στηριζόμαστε σ’
αυτόν ή του εισηγούμαστε τι να κάνει ή και στα γραφτά μας καταλήγουμε ελπίζοντας πως όλα θα έρθουν βολικά τώρα που
είναι στην εξουσία; Κι αρχίζουμε να ζωγραφίζουμε μια Κύπρο μέσα στο όνειρο και στην
τρελή χαρά! Άλλα ακαταλαβίστικο και σοβαροφανές:
Πώς ήταν το 1974 το κυπριακό και πώς είναι σήμερα; Η Τουρκία έχει εκτουρκίσει,
έχει κουβαλήσει εποίκους, έχει αναβαθμίσει το ψευδοκράτος -που συνεχίζει να
είναι ψευδοκράτος, αλλά εμείς το αναβαθμίζουμε, αν δεν το καταλάβαμε ακόμα! Και
το επιμύθιο; «Να λυθεί το κυπριακό», να προλάβουμε άλλες παρανομίες! Όλες όμως είναι
παρανομίες, όλα αντίθετα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, όλα με τη δύναμη των τουρκικών
όπλων. Μα αυτό και μόνο θα πρέπει να μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως, και να
λυθεί ακόμα, τα ίδια θα έχουμε, γιατί η Τουρκία είναι δυνατότερη, άρα θα κάμνει
πάντα το δικό της. Διά της βίας. «Δε θα δεχτούμε, όμως», δηλώνουν, «την οποιαδήποτε
λύση! Απλώς, είναι καιρός να το λύσουμε.» Να το
λύσουμε. Και όλοι - όταν δεν αποσιωπούν- αναφέρονται στον καλύτερο δυνατό τρόπο, με ευρωπαϊκές
προδιαγραφές, βάσει των αποφάσεων του Εθνικού Συμβουλίου κτλ. Με τις ελευθερίες
μας κατοχυρωμένες. Ας κάμουμε όμως,
τέλος, ό, τι περνά από το χέρι μας, για να το λύσουμε για το συμφέρον της ελληνικής
κοινότητας, αφού δεν είναι δουλειά μας να σκεφτόμαστε και για την τουρκοκυπριακή. Απαραίτητη
προϋπόθεση, η ένωση των πολιτικών δυνάμεων και του ελληνισμού.
Ένωση των πολιτικών δυνάμεων δεν φαίνεται στον
ορίζοντα για να επιτύχουμε τα εφ’ ημίν. Είναι όμως στο χέρι μας, γι’ αυτό ας αρχίσομε
από την ενότητα των πολιτικών και άλλων δυνάμεων των ελληνοκυπρίων. Ας ακούσουμε
τι λέει και ο απανταχού ελληνισμός και ας αφήσουμε τους άλλους. Τα συμφέροντά τους
απέδειξαν πως τα ξέρουν καλύτερα από μας. Μη γινόμαστε και γελοίοι!
