ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Μας έλεγε κι ο Τωμαδάκης
τότε, μόλις πατήσετε το πόδι στην τάξη,
οι μαθητές σας κρίνουν. Και πράγματι, από τις πρώτες στιγμές, δοκιμάζουν,
μετρούν αντιστάσεις, παρακολουθούν, εσύ βέβαια δεν ξέρεις και πολλά γιατί είσαι
μόνος δάσκαλος στην τάξη, δεν έχεις άλλο δίπλα σου να συγκριθείτε, έχουν όμως
εκείνοι, εξ ου και στο τέλος του χρόνου, στην τελική με σάτιρες και άλλα,
αρχίζουν οι συγκρίσεις, για άλλον λένε άλλα και για άλλον άλλα, αλλά εσύ ράβεις
και ξηλώνεις, συμπεραίνεις.
Οπότε, και χρόνια
ύστερα από τη διδασκαλία, καταλαβαίνεις το του αγαπητού μας Χρύσανθου
Κυπριανού, εγώ θέλω, όταν βγω με σύνταξη, να με βλέπουν οι συνάδελφοι κι οι
μαθητές μου και να με καλούν για ένα καφέ, όχι να καμώνονται πως δεν με είδαν.
Όπερ και εγένετο.
