ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ
ΙΕΡΑΡΧΩΝ
Αν είναι
δυνατόν, οι ευαισθησίες μας, οι πολιτικές μας τοποθετήσεις, οι κομματικές προτιμήσεις
να μετατίθενται και στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Δεν πέρασε πολύς καιρός,
καμιά πενηνταριά χρόνια, που οι χουντικοί της Αθήνας εκμεταλλεύτηκαν τον
ελληνοχριστιανικό πολιτισμό κι οι λοιποί θεώρησαν χρέος τους να αρνηθούν
τον όρο, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα,
αντίθετα οι διαφορές ελληνισμού και χριστιανισμού είναι τεράστιες, ορθό κι αυτό
αλλά και παραδεκτό το ότι οι Τρεις Ιεράρχες, Βασίλειος, Γρηγόριος και
Χρυσόστομος, μετέχοντες της ελληνικής και της χριστιανικής παιδείας και
παράδοσης, ζώντας τα προβλήματα της εποχής τους, όρθωσαν το ανάστημα και παραδέχτηκαν
πως η ελληνική παιδεία μπορεί να συμβιβαστεί με την χριστιανική και να δώσει ένα
λαμπρό πολιτισμό, τον ελληνοχριστιανικό, με κέντρο τον Άνθρωπο, την αγάπη, τη
δικαιοσύνη. Άνθρωποι που μελετούσαν και προβληματίζονταν σε υψηλά θέματα
χριστιανικής θεολογίας και όχι μόνο.
Τον καιρό
τους δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, αλλά και με τους οπαδούς του καθενός, μεγάλη
η αντιπαλότητα, ποιος είναι ο μεγαλύτερος, ποιος ο λαμπρότερος, ευτυχώς βρέθηκε
ο Ιωάννης Μαυρόπους επίσκοπος Ευχαΐτων που συνέζευξε τους τρεις, καθορίζοντας
την εορτή των Τριών Ιεραρχών, κι οι τρεις γιορτάζουν μέσα στο Γενάρη, μη
μαλλιοτραβιούνται οι χριστιανοί ποιος ο καλύτερος.
Στα μαθητικά
μας χρόνια όλοι ήξεραν να ψάλλουν το απολυτίκιό τους, το διδασκόμαστε στο
σχολείο και το ψάλλαμε είτε σε κοινή συγκέντρωση είτε σε ενδοτμηματικό εορτασμό,
και βέβαια ο εκκλησιασμός ήταν απαραίτητος έστω και υποχρεωτικός, στον εσπερινό
προπάντων και στη θεία λειτουργία.
Το απολυτίκιό
τους αντάξιο των υψηλών λόγων τους, ένα δείγμα ρητορικής της εποχής.
Απολυτίκιο των
Τριών Ιεραρχών.
Τους τρεις
μεγίστους φωστήρας, της Τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι,
δογμάτων θείων πυρσεύσαντας· τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την
κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας· Βασίλειον τον μέγα, και τον
θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι· πάντες
οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι,
υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν.
