Δεν πολεμήσαμε για είδωλα.
Βγαλμένη από τα κόκκαλα
Φώναζε τη φωνή μας
Τσακίζονταν πλευρά της,
Δάκρυζαν τα μάτια της,
Σπαρταρούσε στην αγχόνη
Φλεγόμενη στην κάμινο.
Κι αν ήρθαν χρόνοι δίσεχτοι,
Περνούν και θα περάσουν.
Μας περιμένει στη γωνιά.
Χρωστούμεν της, χρωστά μας.
