ΤΟ ΠΑΠΑΝΤΩΝΑΙΙΚΟ
Πληροφορηθήκαμε
σήμερα, 4 Σεπτεμβρίου 2022, πως πέθανε στην Αυστραλία ο θείος μας Κύπρος, αδελφός
του πατέρα, γιος του Παπάντωνη και της παπαδιάς Ειρήνης, σε ηλικία 96 χρόνων.
Είχαμε να τον δούμε από το 1974. Θυμόμαστε πως στη Λευκωσία γύρω στο 50 είχε
ένα καφενεδάκι κοντά στο Παλιό Δημαρχείο λεγόμενο, κάπου εκεί που είναι το μπακάλικο
του Ηρακλή, το Ηρακλούδι το ξέρουν όσοι αγοράζουν καλόψητα φασόλια, κουκιά και
άλλα όσπρια, κάπου κοντά στην Ερμού, και στα κλειστά από καιρό καταστήματα.
Έπαιζε στο καφενεδάκι του το τάβλι του και τότε κανείς δεν μπορούσε να τον
σηκώσει, «αν θες καφέ, κάμε μόνος σου», ήταν η απάντηση, έμεινε ο λόγος
ακουστός στην οικογένεια ως τώρα. Μαζί βρεθήκαμε γύρω στο 70 στο Κάρμι, η θεία
Δώρα είναι από εκεί νομίζω, είχαμε ένα αξέχαστο τραπέζι στο κεντράκι, ψηλά
εκεί, προπάντων οφτόν κλέφτικον, μοναδικό.
Ένα σπίτι είχε πιάσει στην Ανθούπολη, όταν αποφάσισαν να έρθουν να ζήσουν στην Κύπρο,
τα άφησε όλα με την εισβολή, και πάλι
στην Αυστραλία. Έρχεται κάποτε η κόρη του Ελένη με τον άντρα της Κωστάκη από
τον Αγρό, βρεθήκαμε μια δυο φορές, την άλλη κόρη Ειρήνη μάλλον δεν την είδα. Κι
έτσι μιλούμε για τον τρίτο από το τέλος της σειράς των δέκα παιδιών του παπά
και της παπαδιάς.
Χαιρόμαστε τον
θείο Σωκράτη και τη θεία Δεσπού, τη ζωντάνια τους, την αγάπη σε όλους μας, γιατί
είναι τα μόνα δέντρα της οικογένειας που μας έμειναν και νιώθουμε περήφανοι. Πολύχρονοι
ακόμα κι ακόμα.
Κάποτε λέω να
μνημονέψω όλους τους θείους και θείες, δυο που δεν γνώρισα και ήταν οι πρώτοι
που έχασε η οικογένεια ήταν ο Ανδρέας και ο Χρυσόστομος, ίσως μια οικογενειακή
πάθηση του αίματος να τους έστειλε στον άλλο κόσμο, τότε που ο κόσμος δεν ήξερε
κι οι γιατροί κι η επιστήμη τους στη νηπιακή ηλικία.
Μεγάλη θεία ήταν
η Αλεξάντρα, παντρεμένη τον Σαββή, πολλά ανήψια, το σπίτι της το ισοπέδωσαν οι
Τούρκοι, στην καρδιά μου όμως μένει ολόρθο, το ζωγράφισα από μνήμης, με τον
φούρνο σημάδι ζωής. Ο πατέρας, ο Κωσταντής, πρέπει να ήταν από τους μεγάλους, τον χάσαμε
στα 73 του χρόνια.
Η θεία Μοιρού,
παντρεμένη με τον Σκάρο τον Σωτήρη στον άγιο Επίκτητο, παραδεισένια καλοκαίρια
μαζί τους, ύστερα στο συνοικισμό στα Πολεμίδια, άνθρωποι με κτήματα παραθαλάσσια
σ’ ένα συνοικισμό, μην τα λέμε…
Η θεία Ξενού, με
τον Κυριάκο Ταπάκη, ένα εργατικότατο άνθρωπο, πελεκάνο, ήπιε νωρίς το πικρό
ποτήρι του θανάτου του γιου της, συνομήλικού μας τότε Χρυσόστομου, βρέθηκε στα
Πολεμίδια, χάρηκε παιδιά κι εγγόνια.
Ο θείος ο Γιώρκος
με τον αλευρόμηλο στο Καϊμακλί, τώρα Πολιτιστικό Κέντρο αν δεν απατώμαι, ένας ησυχότατος
άνθρωπος, χαρά του ο γιος κι η κόρη, τα ξαδέλφια μας.
Σύνολο δέκα
παιδιά ο Παπάντωνης κι η παπαδιά Ειρήνη,
Κώστας, Αλεξάνδρα,
Ανδρέας, Χρυσόστομος, Μοιρού, Ξενού, Γιώρκος, Κύπρος, Σωκράτης, Δεσπού.
Από δέκα έμειναν
δύο. Μακαριστοί οι κεκοιμημένοι, να χαιρόμαστε τους ζώντας.
