Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022

λόγια και έργα

 Στέλιος Παπαντωνίου

Λόγια και έργα

Λόγοι παγκοσμίων διαστάσεων ακούστηκαν από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών και από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κύριο Αναστασιάδη  και από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη εις απάντηση των ψευδών και παραμυθιών του τούρκου προέδρου Ερντογάν.

Ο Πρόεδρός μας διεκτραγώδησε την κατάσταση και διακήρυξε τις μεγάλες αλήθειες που ζούμε και υποφέρουμε και άλλες που μας καθοδηγούν εδώ και 50 περίπου χρόνια. Η Τουρκία καταπατεί κάθε ιερό και παγκόσμιο ανθρώπινο και όσιο, κάθε απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, και ο εδώ εγκάθετος χειροκροτεί, όταν ακούει την κάθε απειλή του τούρκου προέδρου, υποκρινόμενος πως ο ίδιος εκπροσωπεί κράτος. Αποσιωπά όμως και από τον εαυτό του πως υπάρχει στα τουρκοκρατούμενα εδάφη μας μια παράνομη οντότητα, η τουρκική δημοκρατία της βόρειας Κύπρου, και πως ο ίδιος εκπροσωπεί την παρανομία και μόνη, που προσπαθεί να παρουσιάσει ως αναγνωρισμένη και νόμιμη.

Προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού έχουν γίνει ως τώρα τεράστιες και πολλές, δεν έχουν όμως αποτέλεσμα, διότι η Τουρκία ονειρεύεται την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τα αφηγήματά της σ’ αυτό το συμπέρασμα οδηγούν, αλλά και οι κατευθυντήριες γραμμές των μεντόρων του Ερντογάν ολοφάνερα καταγραμμένες ομολογούν το μέγα όνειρο. Ουκ εά αυτόν καθεύδειν το του Αττατούρκ τρόπαιον.  Γι’ αυτό με απίστευτες δικαιολογίες και φαντασμαγορικές αφορμές εισβάλλει σε γειτονικές χώρες, όπως έχει εισβάλει παράνομα στο νησί μας και διατηρεί στρατεύματα πάνοπλα των 40.000.

Όταν η Κυπριακή Δημοκρατία προσπαθεί να εφοδιαστεί με τα ελάχιστα αμυντικά όπλα, για να μπορούν οι πολίτες της να νιώθουν κατ’ ελάχιστον ασφαλείς, η Τουρκία και ο ηγέτης της μειονότητας ξελαρυγγίζονται, κακοί ηθοποιοί, άκρως υποκριτές,  κατηγορώντας εμάς ως πολεμοχαρείς, ενώ αποσιωπούν τη δική τους παράνομα εγκαταστημένη στο νησί μας στρατιωτική τους δύναμη και παράνομη παραμονή στα εδάφη μας, μαζί με τους χιλιάδες εποίκους από την Τουρκία, άλλος μέγιστος κίνδυνος για τους γηγενείς.

 Οι απαιτήσεις των Τούρκων είναι τόσες και παράλογες, ώστε να μη διαβλέπουμε φως σωτηρίας, αφού οι οχτροί  απαιτούν να αναγνωρίσουμε τα τετελεσμένα της εισβολής και όχι μόνο, να εξισώσουμε τη μειονότητα με την πλειονότητα, αλλά και να δώσουμε στους λίγους επιβλητικά δικαιώματα επί των πολλών.

Οι τουρκικές θρασείς απειλές καθημερινές. Και από κάθε τούρκο επίσημο. Και συνεχίζονται στην Κύπρο με τον εκπρόσωπο της παρανομίας. Και επειδή επαναλαμβάνονται πλειστάκις και επικίνδυνα,  πρέπει να τις έχουμε οι ίδιοι λάβει πολύ σοβαρά υπόψη, διότι απειλείται η ίδια η ύπαρξή μας.

Αν το παγκόσμιο έχει αίσθηση του χιούμορ ή καλύτερα του γέλιου και του γελοίου, ως τώρα θα ανακήρυσσε τον τούρκο πρόεδρο και τους υπουργούς του παγκόσμιους γελοίους γελωτοποιούς και πολύ κακούς δασκάλους, γιατί χρησιμοποιούν την εικόνα εκτός τόπου και χρόνου. Και υπονοώ την εμφάνιση του Ερντογάν ενώπιον της Γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ να επιδεικνύει παλαιολιθικές εικόνες πνιγμένων παιδιών. «Η επίκληση στο συναίσθημα», λεν και τα παιδιά στο σχολείο.

 Καλά τα είπε στα Ηνωμένα Έθνη ο πρόεδρος Αναστασιάδης, καλά τα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η δική μας προετοιμασία, να δεχτούμε τουρκική επίθεση πρωινή ή νυχτερινή. Γι’ αυτό και πάλι το «έσο έτοιμος» προβάλλει στον ορίζοντα και της Ελλάδας και της Κύπρου. Όποιος αποφασίζει να επιτεθεί εναντίον μας «να ξέρει πως πρώτα θα καεί και ύστερα θα ρωτήσουμε ποιος είναι».

Αυτή η απόφαση όμως χρειάζεται προπαρασκευή,  όχι κρυφή αλλά φανερή. Πρέπει να υπάρχει κινητικότητα στρατιωτική και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, στα νησιά, και στρατιωτική συνεργασία με τους συμμάχους, για να αποφευχθεί οποιαδήποτε απόπειρα επἰθεσης εναντίον του ελληνισμού.

Ταυτόχρονα και η κοινωνία και τα σχολεία και οι νέοι και η Εκκλησία και τα σύνολα των πολιτών πρέπει να ετοιμάζονται και να επιδεικνύουν το αγωνιστικό πνεύμα το οποίο πρέπει συνεχώς να καλλιεργείται και να ενδυναμώνεται. Έχουμε ένα παρελθόν χιλιάδων χρόνων στο οποίο οφείλουμε και την ύπαρξη και τις αξίες της ζωής μας. Δεν πρόκειται να το απεμπολήσουμε. Δεν πρόκειται να το διαγράψουμε από δική μας αδυναμία.

Και έτσι πάλι  επαναλαμβάνεται χιλιόστομο το του Θουκυδίδη  «το εύδαιμον το ελεύθερον το δε ελεύθερον το εύψυχον».  Που σε τελευταία ανάλυση σημαίνει, τι προτιμάς, να είσαι άνθρωπος ή ζώο σε σκλαβοπάζαρο;