Ψιλοδασείες και περισπωμενόξειες
Αφού το παιδί στην έκτη δημοτικού μάθημα δεν έκανε, λόγω ιού, κι αφού θα πήγαινε Γυμνάσιο, εκεί αρχίζουν τα αρχαία, ας διαβάσουμε, λέω, κανένα αρχαίο κειμενάκι, να εισάγεται το παιδί στη γλώσσα, κι ό τι καταλάβει κέρδος θα είναι, λίγη Καινή Διαθήκη λίγους μύθους του Αισώπου, κανένα φίλτατο Ζούκη, το καλύτερο εισαγωγικό για τα αρχαία, κι άρχισε να διαβάζει και το παιδί, κάτι να καταλαβαίνει, και πάει στο γυμνάσιο μια χαρά, και περνά ένα τρίμηνο και το διδάσκουν τον τονισμό και τα πνεύματα, κι αυτό είναι μακρό κι αυτό βραχύ, μα εδώ στα δίχρονα σε θέλω, φιλόλογε, και δυσανασχετεί το παιδί, εδώ δεν τα πείσαμε να τονίζουν στα νέα ελληνικά, τα αρχαία αυτά είναι;… ρωτά… χαμένος χρόνος με άχρηστα, και η χειρότερη πρώτη επαφή με το μάθημα, κατορθώνεις να κάμεις τα παιδιά να το μισήσουν… συγχαρητήρια, χαρά στην παιδαγωγική, χαρά στη γνώση των αρχαίων, χαρά στον νου, χαρά στην αμάθεια…για να μην πιάσω τα «βρε αθεόφοβοι, που κατορθώσατε να κάμετε τα παιδιά να μισήσουν τα αρχαία πριν τα αρχίσουν…!!!»
