Εικόνες- Η πεντηκοστή κι ο πεντηκοστός
Τότε κι ο Χρύσης θα γονατίσει στο Πέντε Μίλι και θα σου
αναπέμψει δέηση, έτσι θα τέλειωνε ο πεντηκοστός, αλλά κι η πεντηκοστή,
καθημερινά την περιμένουμε κι έρχεται στους άξιους κι εμψυχώνει κάθε ζώο, τα
κύματα στο γυαλό καταπαύουν, ηρεμεί το γαλάζιο και οι γύρω λόφοι δέχονται το
χάδι στα πράσινα μαλλιά τους, ανοιχτή η αγκάλη της παραλίας, στα ψηλά βουνά
γονατίζουν τα δέντρα όπως κάποτε, στα πολύ παλιά χρόνια, σταυροκοπιούνται τα
μοναστήρια κι οι βρύσες στους δρόμους τρέχουν πεντακάθαρο δροσερό νερό, κάποτε
κατεβαίνει ωσεί περιστερά, κάποτε γλώσσαι ωσεί πυρός, όλα με κάτι μοιάζουν, πώς
να τα πούμε οι άνθρωποι τα θαυμάσια, με ποιες εικόνες να τα εικονίσουμε και
στην εκκλησιά μας προσκυνούμε την εικόνα, μια τη χάνουμε μια τη βρίσκουμε, οι
απόστολοι περιμένουν κλεισμένοι στο υπερώο και ακούγονται τα αεροπλάνα, ήταν με
το πρώτο φως, το παιδί ήταν δεν ήταν τεσσάρων μηνών, βουητό ακούστηκε κι ύστερα
εκείνος ο συνταραχτικός γνωστός πια θόρυβος, ήταν η τελευταία μας μέρα σ’ ένα
σπίτι που μόλις χτίσαμε και δεν είχαμε χαρεί, το παιδί να επιβιώσει κι όλη η
οικογένεια και τα άλλα γίνονται, και πάλι αποδείχτηκε η αξία του πνεύματος, όσοι
κουβαλούσαν μέσα τους μια παιδεία επιβίωναν, εμψύχωναν τους άλλους, μιλούσαν
γλώσσες ξένες, μπορούσαν να μεταβούν σε άλλες χώρες να δουλέψουν, η δύναμη που
αναβλύζει από τα ρείθρα της χάριτος τους καθοδηγούσε, να κρατηθούν στη ζωή,
στην πίστη και στην πατρίδα.
Σας συμφέρει να φύγω και να σας στείλω τον Παράκλητο, τους είπε,
κι έτσι έγινε εκείνη τη μέρα, όλη θαύματα, όπως όλη η ζωή των ανθρώπων όταν το αποφασίσουν πως τίποτε δεν είναι δικό
τους, όλα άνωθεν είναι δοσμένα, όταν γονατίσουν ταπεινοί και ευχαριστήσουν για
τα τόσα αγαθά, προπάντων τη ζωή τους. Η πεντηκοστή κι ο πεντηκοστός, ένα
διαρκές γονάτισμα και προσευχή, Κύριε ελέησόν με, να επαναλαμβάνεται σε όλες τις
κλίμακες, σε όλες τις αποχρώσεις.
Αγίω Πνεύματι αναβλύζει πάσα σοφία, παν ζώον εμψυχούται,
εξάλειψον το ανόμημά μου.
