Τω αδεκάστω κριτή
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Τω αδεκάστω κριτή παρίσταται η ψυχή μας
Για ν’ ακούσει το μεγάλο λόγο
Πως ο Χριστός κι ο αδελφός μας
Βρίσκονται στην ίδια μοίρα σ’ αυτή τη γη
Κι αν έδωσες στον αδελφό την αγάπη σου
Την έδωσες στον Κύριο και Θεό μας.
Απαιτούμε τον αδέκαστο κριτή
Τώρα που ζήσαμε τις δολοπλοκίες
Την κατάρριψη των μύθων
Και γυμνωμένος ο υβριστής
Κείται εις απόρριψιν
Σύροντας μαζί του θεσμούς
Κατασκευές ανθρώπου.
Ο αδέκαστος κριτής
Κι εμείς ενώπιόν του εν φόβω
για ν’ ακούσουμε τη θεία του κρίση.
Τι ποιήσωμεν τότε, οι υπεύθυνοι άνθρωποι;
