Θεοκλή Κουγιάλη, Της Ανέμης του Μύθου και της Ιστορίας
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Είναι μεγάλη η χαρά μου πάντα, όταν παίρνω βιβλία του φίλου
ποιητή Θεοκλή Κουγιάλη, ενός ανθρώπου με πολλή ευαισθησία, ακάματου εργάτη της ποίησης
και της δραματικής τέχνης, που δεν εγκαταλείφθηκε στην ανία της ώριμης ηλικίας
και της σύνταξης, αλλά επιδίδεται με θερμή αγάπη στην ποίησή του και στο
γενικότερο έργο του, κάτι που ομολογούν οι γνωρίζοντες πως κρατά τον άνθρωπο εν
εγρηγόρσει και τον καθιστά συνεχώς χρήσιμο στην κοινωνία.
Ο ποιητής, ανάλογα με την ηλικία, προσφέρει στο κοινό του τα
ενδιαφέροντά του τυλιγμένα μέσα στο πέπλο του μύθου, της μυθιστορίας, της ποίησης.
Ο πεπειραμένος πλέον της ζωής Θεοκλής Κουγιάλης γράφει διδακτική ποίηση,
ριζωμένος και πάλι στην παράδοσή μας, από Ησιόδου ως Καβάφη, ποιητών που όρυξαν
τους εαυτούς τους και ανέδειξαν τους θησαυρούς της πείρας, αλήθειες
πανανθρώπινες, ή ως τις γνώμες της αρχαιότητας, θησαυρίσματα λακωνικά,
κρεμασμένα ή χαραγμένα στο Μαντείο των Δελφών, για να βλέπουν οι βλέποντες και
να ακούν οι ώτα έχοντες, με την προϋπόθεση πάντα πως νους ορά και νους ακούει.
Στη νέα του ποιητική συλλογή, ο Θεοκλής Κουγιάλης σε ήρεμο
ποιητικό λόγο, με την απαραίτητη πικρία που συνοδεύει πάντα τη γνώση, αφού αυτή
μας εκβάλλει του παιδικού παραδείσου και της τρυφής, διανοίγει και φέρνει στο
φως με την παρατηρητικότητά του όχι μόνο τις δικές τους εμπειρίες αλλά και την
ίδια την κοινωνική μας κατάσταση μετά την εισβολή και με τον καταστροφέα μας εντός
πυλών.
Η εκμετάλλευση των μύθων, της πείρας και της Ιστορίας
γίνεται αβίαστα και προσφέρεται στον αναγνώστη με την αμεσότητα της ποιητικής
τέχνης του ώριμου και ανθρώπινου Κουγιάλη, γι’ αυτό και η φιλική ατμόσφαιρα που
δημιουργείται κατά την ανάγνωση είναι το μέγα κέρδος από την ποιητική συλλογή,
σαν να σε ακολουθεί ένας φίλος και να σου ψιθυρίζει και να σε εμπλουτίζει με τις
γνώσεις και την πείρα του.
Ο άνθρωπος, φίλος, ποιητής, μιλά ώριμα και ωραία στον
αναγνώστη, που αφήνεται στο δικό του προβληματισμό, για να διαφωνήσει ή
προπάντων να συμφωνήσει με τα γραφόμενα και προπάντων να ευχηθεί, μακάρι οι
ποιητές μας αυτή την πείρα να μπορούν να την προσφέρουν στο κοινό, κι αυτό να
γίνεται καλύτερο.
Η ως τώρα πορεία του Θεοκλή Κουγιάλη επιβεβαιώνει τον
άνθρωπο που δεν επαναπαύεται αλλά ένδον σκάπτει και προσφέρει σ’ όλους από
περιουσίας. Άξιος ο μισθός του.
