Είτε ισχύει είτε
όχι το πλατωνικό «λογικό -θυμοειδές- επιθυμητικό», μόλις
πάει κανείς να κόψει στον ευλογημένο τόπο μας «ἲλλαντρον καβάτζ'ιν, τριγύρου
του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.»
Όση λογική κι αν
θέλουν να προβάλουν όσοι χωρίς αιδώ θεραπεύουν δήθεν, ή
φροντίζουν ή υπηρετούν την επιστήμη και την αλήθεια,
ψευδοξαγρυπνώντας
για την ασφάλεια και την ακεραιότητά μας,
με τα ανίερα όμως
λόγια τους αγγίζουν, θίγουν, ιερά και όσιά μας,
τότε πετάγεται
μέσα από το θυμοειδές, μέσα από τις ρίζες της Ιστορίας, του γένους, της ευψυχίας,
της ανδρείας, του πόθου για ελευθερία, όχι
μια μα χίλιες φωνές, που εκφράζουν τα τρίσβαθά μας, χύνοντας
τη χολή ενός προδομένου και καταπιεσμένου λαού και
καίοντας με αυτήν τους οσφυοκάμπτες: «ως πότες παλικάρια!»
