Γίνεται
διάκριση ανάμεσα στο πνεύμα του νόμου, στο γράμμα του νόμου, μα εμείς οι μη
νομικοί νιώθουμε το αίσθημα του δικαίου και με αυτό κρίνουμε πολλά γιγνόμενα ή
γεγονότα, ένα από τα οποία ήταν η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου να παύσει
τον γενικό ελεγκτή, με όσα δικαιολογητικά έγραψε, πολλά από τα οποία, όπως και
χαρακτηρισμοί, είναι παιδαριώδη – φράσεις μέσων κοινωνικής δικτύωσης- που
έπρεπε να απουσιάζουν από ένα κείμενο σοβαρό.
Δεκτή η
απόφαση, δεν μπορούμε να κάμουμε αλλιώς, αλλά δεν μπορούμε να πούμε πως την
σεβόμαστε, γιατί δεν κέρδισαν τον σεβασμό μας ούτε οι δικαστές ούτε η απόφασή
τους. Το περί δικαίου αίσθημα είναι ριζωμένο μέσα στον άνθρωπο ή στο ανθρώπινο
γένος, και αυτό σώζει την ανθρωπότητα πολύ περισσότερο από τις αποφάσεις των
ειδικών και των νομομαθών.
Το περί
δικαίου αίσθημα μου λέει πως συνελέστηκε στον τόπο μας μια μεγάλη αδικία εις
βάρος ενός ομολογουμένως άξιου αξιωματούχου του κράτους, ο οποίος
χαρακτηρίστηκε ανάξιος. Προσπάθειες να ανατραπούν πολλά γίνονται καθημερινά και
παγκοσμίως, εξαρτάται όμως από τον καθένα μας πόσο κρατούμε, πόσο κρίνουμε και
για ποιου το καλό μιλούμε, κι εδώ μας ενδιαφέρει το κοινό καλό και όχι το
ατομικό.
