ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
‘Όπως φεύγει η μια γενιά των φύλλων των δέντρων κι
έρχεται η άλλη, έτσι και των ανθρώπων. Η γενιά των ηρώων της ΕΟΚΑ, των
αγωνιστών του 55-59 οδεύει στη δύση.
Νέοι τότε, δεκαοχτώ χρόνων, με τις χριστιανικές καταβολές,
με τα κατηχητικά και τις ομάδες, μυούνταν όχι μόνο στη θρησκεία μας με
αποκούμπι την πίστη στο Χριστό αλλά και στην πατρίδα, γι’ αυτό, όταν ήλθε η
ευλογημένη ώρα να αναλάβουν τον τίμιο αγώνα της ΕΟΚΑ, έδωσαν τον όρκο στο ιερό
ευαγγέλιο και ταυτόχρονα αφιέρωναν τη ζωή τους στην εθνική υπόθεση, την
ελευθερία της πατρίδας, την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ανάμεσα στους πρώτους η οικογένεια Ελευθερίου, με
μεγαλύτερο, τον Χριστάκη. Ο αγώνας τους αρχίζει πριν το 55, γιατί προπομπός της
εθνικής οργάνωσης ήταν η ΠΕΟΝ,( παγκύπρια εθνική οργάνωση νεολαίας) που με τους
λίγους νέους της οργάνωσε την αναστάτωση στη Λευκωσία, τον καιρό που
πανηγύριζαν οι άγγλοι τη στέψη της βασίλισσάς τους.
Ο Χρίστος Ελευθερίου ερχόταν σε επαφή με τον Γεώργιο
Γρίβα πριν αρχίσει ο αγώνας, πριν γεννηθεί η ΕΟΚΑ. Αναγνώριση στόχων, σχέδια
για επιθέσεις εναντίον του εχθρού, προετοιμασία και οργάνωση του αγώνα.
Το σπίτι του στην οδό Μακρονήσου 6, σ’ ένα αδιέξοδο της
οδού Μεγάλου Κωνσταντίνου, στον άγιο Κασσιανό, έγινε κέντρο συγκέντρωσης των
αγωνιστών, και εφόδου εναντίον των αγγλικών στόχων.
Εκεί ως τομεάρχης Λευκωσίας φιλοξένησε και τον Γρίβα όταν
συγκεντρώνονταν οι πρώτοι αγωνιστές της λευτεριάς.
Όλη η οικογένεια μετέσχε στον αγώνα, όλα τα αδέλφια, ο Χρίστος
στην πόλη και ύστερα στο αντάρτικο, στα βουνά.
Μια από τις αλησμόνητες σελίδες του αγώνα, η απόδραση από
το κάστρο της Κερύνειας και η συνέχιση του αγώνα.
Ανεπανάληπτες και ανεξίτηλες οι εικόνες που έχουμε εμείς,
τότε μικρά παιδιά, με την επιστροφή των ανταρτών από τα βουνά και την
απελευθέρωση των κρατουμένων από τα κρατητήρια και τις φυλακές.
######Με τη λύση που δόθηκε, ο Χριστάκης ανέλαβε πια τη χάραξη
της ζωής του, χωρίς να επιζητήσει θέσεις και αξιώματα.
Το καθήκον προς την πατρίδα το εξετέλεσε με αυτοθυσία.
Καιρός να επιδοθεί στον αγώνα του να γίνει παραγωγικός άνθρωπος,
χρήσιμος στην κοινωνία.
####Εργάζεται στην Κύπρο, σπουδάζει και εργάζεται στην
Αγγλία, γνωρίζει τη Φρόσω,
έρχονται στην Κύπρο, και
συναντιόμαστε στα βουνά του Τροόδους, συνάδελφοι στην Εμπορική Σχολή Μιτσή Λεμύθου και στο Γυμνάσιο Σολέας.
Οι συνάδελφοι τον σέβονται για την ακεραιότητα, τη δικαιοσύνη,
την ευθυκρισία, την
ανθρωπιά. Οι
μαθητές του αναγνωρίζουν την αυστηρότητα ως παράγοντα βελτίωσής τους.
Στα σχολεία που υπηρετεί αφήνει την καλύτερη σφραγίδα
εντιμότητας και ολοκληρωμένου ανθρώπου, δίκαιου και πραγματικού δασκάλου της
ανθρωπιάς.
########Εγκαθίσταται στην Πέτρα, το χωριό της Φρόσως, χαίρεται
περήφανος για τα αγόρια του, τον Λευτέρη και τον Οδυσσέα, κι ύστερα για τις νύφες και
τα εγγονάκια του.
Μεγάλες οι υποχρεώσεις του στην οικογένεια, τα
παιδιά μεγαλώνουν και πρέπει να σπουδάσουν, να
φανούν άξιοι στην κοινωνία.
###Με την προσφυγιά, διωγμένος από την Πέτρα, αφήνει
πολύτιμα έγγραφα και κειμήλια του αγώνα.
Άνθρωπος του καθήκοντος, των αξιών, της οικογένειας, θρησκείας
και πατρίδας, διδάσκει με το παράδειγμά του, συζητά
και υπερασπίζεται τις αξίες και τα ιδανικά.
Ευαίσθητος, είχε ήδη αφήσει ένα δραματικό έργο που
ανεβάσαμε στη Λεμύθου, απότοκο της αντάρτικης ζωής. Δεμένος
με τη γη, δοσμένος στον κήπο και στα λουλούδια του, εύρισκε τη χαρά της ζωής
και συνέχιζε μια οικογενειακή αγάπη στα φυτά και στα ζώα.
####Τα χρόνια περνούν, ευτυχώς βρίσκεται κοντά του στη
Λευκωσία εκτός από
τα παιδιά του, ο αδελφός του Δώρος, βοηθός
πρώτος σε όλες τις δυσκολίες που φέρνει η ηλικία χωρίς να μας ρωτά.
#########
Βρισκόμαστε σήμερα συγκεντρωμένοι η οικογένεια, συγγενείς,
φίλοι και συνάδελφοι του Χρίστου Ελευθερίου να τον αποχαιρετήσουμε για το
τελευταίο του ταξίδι.
Ήταν η ζωή του
πλήρης αγώνων για τις αξίες και τα ιδανικά του.
Ο θάνατός του ας είναι η οδός που θα τον οδηγήσει στις
αιώνιες μονές, ένθα ουκ
έστι πόνος, ου λύπη ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος.
Συλλυπητήρια στη Φρόσω, στο Λευτέρη και στον Οδυσσέα, στο
Δώρο και στην Ειρήνη και σ΄όλη την οικογένεια.
Αιωνία του η μνήμη
25/05/2024
