ΕΛΕΝΗΣ Α. ΣΑΚΚΑ, ΑΦΘΑΡΤΗ ΕΤΙΚΕΤΑ, εκδόσεις Το
Σκαθάρι, Αθήνα 2021
Η ποιητική συλλογή της Ελένης Α. Σακκά «Άφθαρτη ετικέτα», εκδόσεις Το Σκαθάρι,
Αθήνα, Απρίλιος 2021 παραπέμπει σε ομότιτλο ποίημα της συλλογής, στο οποίο
γίνεται σύγκριση της παλαιάς μαθητικής ζωής και της παλαιάς παιδαγωγικής εκκινώντας
από το εξώφυλλο του τετραδίου και συγκρίνοντας με τα νυν έχοντα, τα οποία
θεωρεί καλύτερα, ως πλέον ελεύθερα και
ανθρωπινότερα. Άρα ένας κόσμος παιδείας και ελευθερίας είναι το ζητούμενο, με
το οποίο και προβληματίζεται ποιητικά διαφοροτρόπως.
Το εισαγωγικό ποίημα, έστω το φιλοσοφικό
ποιητικό ζητούμενο, η παρθενική σημασία των λέξεων στην ποίηση. Η φθορά δεν
είναι μόνο των λέξεων αλλά και των θεσμών, για τους οποίους πασχίζει η ποιήτρια
να αποκαλύψει το γνήσιο και αληθές τους πρόσωπο.
Οι αισθήσεις της όσφρησης, της ακοής, της όρασης,
της γεύσης, μαρτυρούν τη ζωντάνια της δημιουργού, που με την μνήμη ή τη
θεατρική παράσταση σκηνών ζωής, φιλοσοφεί, μεταφέρει στο παρελθόν, συγκρίνει,
θέτει ερωτήματα ή καλύτερα καταθέτει τις θέσεις της σε καυτά θέματα και της επικαιρότητας.
Πίσω από κάθε αναζήτηση του αληθούς και γνήσιου κρύβεται ο ασυμβίβαστος, ο
αγωνιστής του καλύτερου κόσμου. Ίσως γιατί τον γνώρισε στο παρελθόν και με αυτό
τον απολεσθέντα παράδεισο αναζητεί τη δημιουργία του νέου κόσμου της αλήθειας
και της ηθικής ακεραιότητας. « Aυλαία ανοιχτή. Υπήρξε κάποτε μια
εποχή παράσταση εν αρχή· όλοι οι
άνθρωποι ξύπναγαν ταυτόχρονα μαζί, χωρίς ξυπνητήρι, σκηνή, αυλαία ανοιχτή. Πρώτο
κουδούνι: το λάλημα του πετεινού. Δεύτερο κουδούνι: το κελάηδισμα των πουλιών και
ο ήχος χαρμόσυνης καμπάνας. Τρίτο κουδούνι: ο χτύπος των ξύλινων παλιών παραθυρόφυλλων. Σπίτια ανοιχτά, καρδιές ανοιχτές, νοικοκυρές που θέλουν να
στεγνώσει ο ήλιος τα δάκρυα της προηγούμενης μέρας, να σκουπίσουν τις χθεσινές
έγνοιες, να τινάξουν τα περασμένα λάθη, και ας μην καθαρίζουν καλά όλοι οι
λεκέδες….Δεν είναι που αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό, είναι που
φοβάμαι μην ξεχάσω πως ήμουν κάποτε παιδί…»
Το πιο
πάνω απόσπασμα συμβάλλει και στην αναγνώριση της ταυτότητας της ποιητικής
γραφής, που βρίσκεται στο μεταίχμιο ανάμεσα στον πεζό και στον ποιητικό λόγο, γιατί
η ποιήτρια εργάζεται περισσότερο με τη λογική, την ηθική και κοινωνική διάσταση
των πραγμάτων, χωρίς να παραλείπει τη συναισθηματική, που είναι πολύ δυνατή σε
άλλα ποιήματα, ιδιαίτερα όσα έχουν σχέση με τον θάνατο και τα αγαπημένα της πρόσωπα.
Τα θεατρικά στοιχεία ή αναφορές σε θεατρικά έργα ωθούν
στην έντονη παρουσίαση σκηνών ζωής, έστω αποστασιοποιημένα, αναγεννούν όμως τη
σκηνή, το ύφος και ήθος των ανθρώπων, μέσα στην κατάλληλη ατμόσφαιρα.
Σύγχρονα προβλήματα και καταστάσεις που ζήσαμε στο
παγκόσμιο με τους ιούς και τις πανδημίες, αποτελούν αφορμές και ευκαιρίες για
σκέψη και ηθική θέση, δηλώσεις αρχών, με τον αναγκαίο προβληματισμό « Δεν μπορώ να διακρίνω τον εχθρό γιατί είναι αόρατος. Όμως, τον
αισθάνομαι να στοχεύει στο μυαλό μου.»
Θρησκευτικότητα γνήσια, ειλικρινής
και συνεχής αναζήτηση για το καλό της κοινωνίας είναι χαρακτηριστικά της παιδαγωγούσας
ποίησης, η οποία δεν υπακούει παρά στη θεία πρόνοια και ακολουθεί το δύσκολο
δρόμο της αντίστασης αρνούμενη να αποδεχτεί το κακό, αφού το όραμα για έναν
καλύτερο κόσμο συνοδεύει την Ελένη Α. Σακκά, εντός και εκτός της.
Στέλιος Παπαντωνίου
