Κλεοπάτρας Μακρίδου, Ιχνηλασία, Λευκωσία, 2014
Η συλλογή περιλαμβάνεται στο ίδιο βιβλίο με το Μνημόσυνο, την
Ωδή στον χαμένο Υπαξιωματικό Κύπρο Γ. Ιωάννου.
Περιέχει μερικά από τα πιο ωραία ποιήματα της Κλεοπάτρας
Μακρίδου και σε περιεχόμενο και σε έκφραση.
Ας δούμε μερικά πρώτα.
Εσύ και οι πληγές μου…
Ένα ποίημα με τη γένεση της πατρίδας και την παρθενική
ονειροπόλησή της για ένα ευτυχές μέλλον με ιδανικά, κι όμως τα ανθρώπινα οδηγούσαν
σε αντίθετα μονοπάτια. Οι προδοσίες, η κολοβή ελευθερία, τα παιχνίδια των
μεγάλων και οι ευθύνες μας, οδήγησαν στον τόπο στην καταστροφή, πολιτική και
οικονομική. Η ποιήτρια βιώνει ένσαρκη τις πληγές της πατρίδας, σ’ ένα ξέσπασμα
ποιητικής κριτικής και σύγκρισης του ιδανικού που φέρει μέσα της ως δημιουργός
και της πραγματικότητας μέσα στην οποία δυστυχεί.
Νερά της Κύπρου, της Συρίας και της Αιγύπτου, στίχοι του
Καβάφη, ποίημα στη μνήμη της Νίκης Μαραγκού και στην πνευματική τους σχέση,
ποίημα στοχασμού κι ευγενικής θλίψης.
Μικρή ζωή και μεγάλα όνειρα
Ένα από τα πιο ωραία ποιήματα που εκφράζουν την ίδια, όταν
συλλαμβάνει την ουσία του εαυτού της: «Μια ζωή να νοσταλγείς αυτό που ποτέ δεν
έζησες παρά στα όνειρά σου κι όμως αυτό ήταν όλη σου η ζωή…»
Γρηγορείτε
Η αποθέωση του κακού, η προσπάθεια παραποίησης της Ιστορίας μας,
η μεταμόρφωση του προσώπου, η ισοπέδωση των πολιτισμών οδηγούν στην κραυγή «Γρηγορείτε,
προτού η πληγή γίνει φαράγγι και γκρεμιστούν μέσα του τα όνειρά μας.»
Ενύπνιος φωνή
Βαθύτατο τραγούδι της ψυχής, και πάλι ένα από τα καλύτερα,
συλλήψεις του ασύλληπτου και ουσιώδους που περικλείει τη ζωή της.
Στη συλλογή προβληματίζει η διάζευξη: ή ποιήματα του
συγκεκριμένου τόπου, χρόνου, προσώπων ή ποιήματα προσπάθειες σύλληψης του
ασύλληπτου, που εκφράζουν την ίδια την ψυχή, τη ζωή, το νόημα, όπως νεφελωδώς
και ποιητικά συλλαμβάνεται και εκφράζεται.
Η απάντηση είναι δύσκολη, ποια είναι τα προτιμότερα, γιατί ενώ
ο αναγνώστης χαίρεται ποιήματα αφηρημένα, όπου κελαηδεί ελεύθερο πουλί ο
ποιητής και εκφράζεται, έρχονται και ποιήματα συγκεκριμένου τόπου- χρόνου-
προσώπων, που οδηγούν τον αναγνώστη στην επαναβίωση κοινών με τη δημιουργό
παραστάσεων, όπως το τελευταίο της συλλογής «Η άλλη όψη της Λευκωσίας» με το
οποίο ταξιδεύουμε σε γνώριμους τόπους και ξαναζούμε χρόνια της ζωής μας.
Η δημιουργός συνεχίζει το έργο της ανάμεσα στην πατρίδα και
την ξενιτιά της, με όλες τις σημασίες των λέξεων πατρίδα και ξενιτιά, με
ιχνηλασίες εντός και εκτός.
