Η Αϊσιέ

Η Αϊσιέ
Ήρτεν πάλε η Αϊσιέ. Να μου δώκεις, λαλεί μου, τες τρεις κάμαρες να μηνίσκω εγιώ τζι ο άντρας μου.
Μα εσείς δκυο είσαστιν, λαλώ της, γιατί τρεις κάμαρες;
Για διάς μου τες, για βάλλω φόκον της μιας. Έτο τζιαι το πετρόλαον, έτα τζιαι τα σπίρτα. Ίντα να κάμω; Έδωκα της τες.

Περνά λλίος τζιαιρός,
Μες στες κάμαρές σου εν να μπαίνουν τζι οι συγγενείς μου, λαλεί μου, έρκουνται τζιαι τανούν μου στες δουλειές.
Μα νταλως γίνεται, λαλώ της. Για εσυφφωνήσαμεν, τζι έπκιαες παραπάνω κάμαρες!
Για αφήννεις τους, λαλεί μου, για κόβκω σου τα δεντρά ούλλα που την αυλήν, κάμνω σου την του παρπερκού!
Ίντα να κάμω, άφησά τους να μπαινοβκαίννουν στο σπίτι μου, σαν να ’ταν δικόν τους, ξένοι αδρώποι!

Περνά λλίος τζιαιρός,
Πάμεν στην τράπεζαν, λαλεί μου, να μου γυρίσεις τα μισά ριάλια πάνω μου!
Τζιαι γιατί, λαλώ της. Ετσάππισες για επότισες εσού; Εγιώ ετράβησα τα κάστια του Γριστού για να κάμω τούτα τα ριάλια.
Για τα μισά, λαλεί μου, για σφάγγω ούλλα τα κτηνά σου, να μεν σου μείνει πετεινός!
Ίντα μ που ταν να κάμω; ‘Εδωκά της τζια τα μισά ριάλια.

Περνά λλίος τζιαιρός,
Ξέρεις, λαλεί μου, οι συγγενείς μου εν να μείνουν μαζί μου, γρειάζουμαι τζι άλλες κάμαρες!
Μα νταν μπου γίνεται δαμαί, λαλώ της! Εν αδικίες τούτα ούλλα!
Για διάς μου τζι άλλες κάμαρες, για βάλλω τημ μάνα μου τζια κκοτσιανιάζει τες κάμαρες πάνω της. Ξέρεις ίν τα φάουσα ένι.
Έμεινα ξιστιτζιή. Τζιαι λαλώ το τωρά των κοπελλουδκιών, μα νομίζω εν να επαναστατήσουν εναντίον μου. Εν αντέχουν τέθκοιες αδικίες!
Στέλιος Παπαντωνίου