Οι θρίαμβοι της γάτας
του Στέλιου Παπαντωνίου
Δεν άλλαξαν και πολύ τα πράγματα από τον καιρό των θριάμβων των
ρωμαίων αυτοκρατόρων. Εκείνοι έσερναν τους
αιχμαλώτους τους ανά τας ρύμας και τα αγυιάς δεμένους, μπροστά με τα άρματά τους
οι νικητές, και πλήθος κόσμου να παρακολουθεί και να γιουχαϊζει. Σήμερα, μη
υπαρχόντων τεθρίππων, ρίχνεις τον «Μπάρμπαρο» σε ξένες θάλασσες να σεργιανίζει επιδεικτικά, να ερευνά δήθεν επιστημονικά,
αλλά προπάντων να διαφημίζεις την παρανομία και τη δύναμη της γάτας έναντι του
ποντικιού, ανεβάζοντας στο κατάστρωμα τηλεπαρουσιάστριες να περιγράφουν στο
φανατικό κοσμάκη τα έργα και τις ημέρες του λαμπρού προέδρου και του
πρωθυπουργού της χώρας σου, κακή ώρα σαν και τώρα με την Τουρκία στην κυπριακή
ΑΟΖ.
Χαριεντισμοί και περηφάνιες, οι
προστάτες των πτωχών και των αδυνάτων τουρκοκυπρίων, Ρομπέν των θαλασσών και
του υποθαλάσσιου πλούτου, «και να μην υπήρχε μουσουλμάνος στην Κύπρο θα’ πρεπε
να τον εφεύρουμε», κατά τας ρήσεις του σφιγγώδους Νταβούτογλου, διαπνεόμενου από το πνεύμα του
μεγάλου οράματος της αναγέννησης της οθωμανικής
αυτοκρατορίας ή της χιτλερικής αδηφαγίας, τι τους έλειψε και δεν τους αρκούν τα
όσα έχουν; Να τους φάει η αδηφαγία τους.
Και προβάλλουν αναιδώς την παρανομία παντουρκικώς και ύστερα παγκοσμίως, έχουν και το εδώ τσιράκι τους, το νεαρό
λεγόμενο υπουργό των εξωτερικών του ψευδοκράτους που τον στέλλουν τη βοηθεία
του αμερικανού εδώ πρέσβεως, ως λέγεται, εις Ισραήλ, να μετέχει σε συνέδρια και να εκπροσωπεί
παρανόμως την εδώ παρανομία, εμείς έκπληκτοι σπεύδουμε να κλειδοστομιάσουμε τον
ουρανοκατέβατο αλλά εν τω μεταξύ είπε τα όσα είχε να πει, και πάλι τρέχουμε
ασθμαίνοντες να προλάβουμε. Η περήφανη διεθνής παρανομία βγήκε τσάρκα και δε
συμμαζεύεται. Η πρόληψη είναι προτιμότερη από την αρρώστια και από την
τουρκοκρατία.
Πώς άρχισαν τα πράγματα από το 1974,
πώς καταντήσαμε, πώς οπισθοχωρούμε ενώ εκείνοι συνεχώς προβάλλουν απαιτήσεις ασύλληπτα
αφάνταστες, έχουν τα σχέδιά τους, κι εμείς δεν καταλαβαίνουμε πως οποιαδήποτε
υποχώρηση ή αλλαγή θέματος συζήτησης μας οδηγεί στον γκρεμό κι εκείνους στη
συκιά να τρων τα σύκα και να αναμένουν το ψήσιμο των υπολοίπων.
Έχουμε τόσα ψηφίσματα διεθνών οργανισμών με το
μέρος μας που θωρακίζουν την κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας κι όμως
αποδεχόμαστε να μας στριφογυρίζουν σβουροειδώς από το ένα στο άλλο θέμα, τώρα
να απαιτούν συζήτηση για την ΑΟΖ, παραμερίζοντας όλα όσα πονούν εμάς, την
επιστροφή στις εστίες μας- όχι όπως γίνεται τώρα με μουκταραίους και ιερωμένους-,
την καταστροφή των βωμών και ιερών μας,
τον ξεριζωμό του πολιτισμού μας, το μεγαλέγκλημα του εποικισμού, όλα αυτά
χάνονται από τις συνομιλίες, και τίθενται απαιτήσεις τύπου «τι άλλο έχετε να
δώσετε» και προσπαθούν οι εξωγήινοι να μας πείσουν να δώσουμε για να
απαλλαγούμε μερικώς και επ’ ολίγον από τον «Μπάρμπαρο» και από τους εδώ
εκπροσώπους του.
Κάθε βήμα της Τουρκίας,
καλομελετημένο και καταστροφικό για την σύνολη εικόνα του κυπριακού, οδηγεί την
Κυπριακή Δημοκρατία στη γωνιά και τεμαχίζει την κρατική της υπόσταση. Βήμα προς
βήμα εκείνοι καταστρέφουν και φιλοτεχνούν τη συνολική τουρκική εικόνα, κι εμείς
παρακολουθούμε τρέχοντας ξωπίσω τους τσουρούδκια. Η μόνη και τελευταία μας ελπίδα
η νέα συμμαχία Ελλάδας, Αιγύπτου, Ισραήλ, Κύπρου και τα αποδεδειγμένα παλαιά στηρίγματά
μας. Οι ανεμικοί στρατηγικοί εταίροι κι οι εταιροεταίρες ας μπουν στην
παρένθεση και ας αναγραφούν στο μαυροπίνακα.
