Η ελευθερία σήμερα
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Ποιος λόγος μπορεί να γίνει για
την ελευθερία στην Κύπρο σήμερα, όταν η Τουρκία ως εξωτερικός εχθρός -που
βρίσκεται ήδη εντός των τειχών- προσπαθεί παντοιοτρόπως να μας υποδουλώσει, για
να εξυπηρετούμε ως λαός και προπάντων ως τόπος -με τη γεωστρατηγική του θέση
και τον πλούτο του –τους στόχους και τα οράματα των πολιτικών της για εκτεταμένη
επικράτεια και ανανεωμένη οθωμανική αυτοκρατορία; Ήδη οι εντός των τειχών- στρατεύματα εισβολής,
έποικοι, τουρκοκύπριοι ηγέτες- δεν ασχολούνται με τίποτε άλλο παρά να
ροκανίζουν τα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αναβαθμίζουν το
ψευδοκράτος τους, το οποίο, παρ’ όλα τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για την
παράνομη ύπαρξή του, συνεχίζει να υπάρχει και ως καρκίνος κατατρώει την αναγνωρισμένη
διεθνώς Κυπριακή Δημοκρατία και την παγκόσμια πολιτική τάξη. Ψηφίσματα διεθνή αλληλογρονθοκοπούνται
ή αχρηστεύονται και στο τέλος μας απομένουν τα τελευταία με τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Με δικές
μας πρωτοβουλίες, μας μένει και η χιαστή
επίσκεψη στην Ελλάδα και Τουρκία των εκπροσώπων των δύο κοινοτήτων στις
συνομιλίες. Ήδη η τουρκική πλευρά την προβάλλει ως το προοίμιο της διεθνούς
αναγνώρισης του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους.
Πλην της πολιτικής ελευθερίας μας,
που κινδυνεύει από τους εχθρούς μας, πάσχουμε εδώ κι ένα χρόνο από την
οικονομική μας ανελευθερία, αφού άλλοι – οι δανειστές μας - αποφασίζουν και
διατάζουν για τα οικονομικά μας πράγματα. Ύστερα από τα δικά μας εγκληματικά λάθη,
ζητήσαμε τα υπέρογκα δάνεια για τα οποία και υπέρογκες ακολουθούν οι θυσίες του
λαού για να ξεπληρωθούν. Συν τοις άλλοις, η ανέχεια, προπάντων η ανεργία που
θανάσιμα πλήττει πρόσωπα, οικογένειες και κράτος, οδηγούν τους πολίτες σε
αναξιοπρεπείς στάσεις, όπως ξεπούλημα περιουσιών στον κατακτητή, αναζήτηση
εργασίας στο εξωτερικό, εξευτελιστικές συμπεριφορές, γιατί η φυσική επιβίωση
αποτελεί και το πρώτο ζητούμενο.
Η ελευθερία μας ήδη είναι
καταρρακωμένη, αφού δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε ελεύθερα, αλλά
μέσα σε πλαίσια που άλλοι καθορίζουν. Περισσότερο όμως θα καταπατηθεί και θα
εξευτελιστεί, όχι μόνο η δική μας ελευθερία αλλά και των μετέπειτα γενεών, αν
δώσουμε στο Κυπριακό μια λύση που να μας υποδουλώνει αιώνια στην Τουρκία. Ούτε
το παρελθόν μας - η Ιστορία μας - ούτε το μέλλον των γενεών που ακολουθούν μας
επιτρέπουν λανθασμένους χειρισμούς, προχειρότητες, αποδοχή πιέσεων από όποιο
ισχυρό. Η ίδια η ύπαρξή μας, η τύχη μας και των παιδιών και των εγγονιών μας
βρίσκεται στα χέρια μας και μόνο, είναι εκ των εφ’ ημίν, εξαρτάται από εμάς.
Χωρίς τη δική μας θέληση, χωρίς τη δική μας κλίση του κεφαλιού και την ψυχική
υποδούλωση, τίποτε δεν επιτυγχάνουν οι άλλοι. Άρα η ελευθερία μας έγκειται στη
δική μας αποφασιστικότητα να διατηρήσουμε ελληνική την Ιστορία και τη
φυσιογνωμία μας, μέσα σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας, προπάντων όμως
πνευματικής και πολιτικής ελευθερίας δικής μας και των επερχομένων γενεών.
Όσο περιορισμένο κι αν είναι το
πεδίο των όσων εξαρτώνται από μας, των εφ’ ημίν, είναι τόσο που να μας
επιτρέπει να παίρνουμε αποφάσεις για το καλύτερο και για μας και για τον τόπο
και για τις μέλλουσες γενιές. Φτάνει να σκεφτόμαστε λογικά, βλέποντας με το
φακό της αιωνιότητας, της Ιστορίας και του Μέλλοντος του τόπου, και να είμαστε
πρόθυμοι να πάθουμε ό, τι απαραίτητο για τη σωτηρία της πατρίδας.
