Μας διαγράφουν, άρα υπάρχουμε
του Στέλιου Παπαντωνίου
Όπως το κακό που δεν θέλουμε να θυμόμαστε και το καταβαραθρώνουμε στο υποσυνείδητο, να μείνει εκεί σφαλισμένο, να μη μας ενοχλεί, να μη διαταράσσει τον ύπνο και το ξύπνιο μας, έτσι καταντήσαμε για την Τουρκία, μικροί κι ενοχλητικοί. Της προκαλούμε ζημιά και δεν το ανέχεται, η μεγάλη αυτοκρατορία των Γκιούλ, Ερντοάν και Νταβούτογλου και των μικρών ανόμων και παρανόμων, του ψευδοκράτους του Ντεκτάς και των ακολούθων, Ταλάτ και Έρογλου. Μας διαγράφουν, είμαστε γι’ αυτούς ανύπαρκτοι. Αλλά τους πειράζει που τους εμποδίζουμε να παρουσιάζονται οι πολιτισμένοι της Ευρώπης, οι τσαουσάδες της περιοχής, όχι μόνο της Μεσογείου και των πέριξ, αλλά και παγκοσμίως, με βάση τις ονειροφαντασιές Νταβούτογλου.
Ανοίγει το στόμα του ο Γκιούλ και πληρoύται δυσωδίας η οικουμένη. Οι Άγγλοι, συνήθεις ύποπτοι και εγκληματίες, παρακολουθούν και θαυμάζουν. Θα γίνουν μαζί ένα δίδυμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν αξιωθεί η Τουρκία να σεβαστεί τις κυπρογενείς της υποχρεώσεις.
Αλλά προτιμότερο γι’ αυτούς να μην υπάρχουμε εμείς. Κι εδώ αρχίζουν τα μάγια: «‘Αμπρα κατάμπρα» να εξαφανιστεί η Κύπρος. Κι οι Εγγλέζοι, ιστορικά αποδεδεδειγμένοι φύλαρχοι, χορεύουν γύρω από τη φωτιά, αναδεικνύοντας και πάλι τον πολιτικό πολιτισμό τους και την επιφανειακή τους ευγένεια- όλοι οι γύφτοι μια γενιά είναι.
Γι’ αυτούς τους λόγους εμείς διατρανώνουμε την πίστη στην ύπαρξή μας. Αν οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπους που κατοικούν στο νησί αλλά για τη στρατηγική του θέση , για τον πλούτο του, για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, των εις βάθος και πλάτος της θαλάσσης πόρων, γι’ αυτό κι εμείς πρέπει να εμβαθύνουμε στη ρήση, «μας διαγράφουν, άρα υπάρχουμε». Θέλουν να μας παρουσιάζουν ανύπαρκτους, άρα υπάρχουμε κι έχουμε δυνάμεις. ΄Ενας ελληνικός και χριστιανικός πολιτισμός χιλιάδων χρόνων δε χάνεται στον εικοστό πρώτο αιώνα με μια μονοκοντυλιά των φαταούληδων, των απλοχέρηδων, των γεννημένων ημερονύχτιων κλεφτών.
Γι’ αυτό και τα σχολεία και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, αν προβάλλουν τις δηλώσεις και τα σχέδια των Τούρκων, δεν πρέπει να τα υποβάλλουν για να μας φοβερίζουν, αλλά για να διατρανώνουν τη θέληση να υπερασπιστούμε την ελληνικότητα του τόπου μας, τον πολιτισμό μας, την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, αγκάθι στα μάτια των εχθρών, Τούρκων και Άγγλων.
Δεν πρόκειται για μισαλλοδοξία μας ούτε για φανατισμό μας ούτε για ρατσισμό μας. Αυτό που ενώνει τους ανθρώπους είναι ο σεβασμός της ανθρωπιάς τους, του θεϊκού στοιχείου που έχουν μέσα του ο καθένας, που βλέπει το συνάνθρωπο ως αδελφό και άλλο εαυτό. Όσους δεν μετέχουν του «κοινού Λόγου» και «ζουν όπως τα κτήνη», κατά Ηράκλειτο, το πολύ προς το παρόν να τους οικτίρουμε και να περιμένουμε τον εξανθρωπισμό τους. Δεν μπορούμε όμως να μη σεβόμαστε τον εαυτό μας, τον πολιτισμό, την ύπαρξή μας, ούτε και να γινόμαστε βορά των αγρίων. Όσο μικροί κι αν είμαστε, η ανθρωπιά μας θα μας σώσει κι ο σεβασμός στο παρελθόν και στο μέλλον των ανθρώπων, όπως τους αντιλαμβανόμαστε: σεβαστούς και στους φίλους και στους εχθρούς.
