Το ξύλο της
κόλασης
Οι αιχμάλωτοι
στην Τουρκία δεν ξεχνούν το ξύλο που τους έδωσαν, οι κρατούμενοι στις φυλακές
τον καιρό του αγώνα δεν ξεχνούν τα βασανιστήρια, τελευταία δυο θανάτους είχαμε
από ξύλο, μιας γυναίκας ξένης κι ενός ξένου φυλακισμένου, πόσο άγριος μπορεί να
είναι ένας άνθρωπος ή ανθρωποειδές!
Ένα σκυλί
κατασπάραξε ένα παιδάκι δυο χρόνων, το σκυλί το βρήκαν οι γονείς στο δρόμο, το
λυπήθηκαν, όρμησε στο παιδί τους, φριχτός θάνατος! Δεν είναι η πρώτη φορά. Το
ζώο είναι και θα είναι ζώο, δηλωμένο!
Πόσοι ναυαγοί σε
φουσκωτά, κι άλλοι τόσοι νεκροί, δεν προλαβαίνουν να μετρούν, μια δυστυχία
ανθρώπινη, τραγωδία, ανατροπές! Ξεκινά με την ελπίδα και καταλήγει στον υγρό
τάφο.
Και το σύνηθες
πλέον, έρχεται στην Κύπρο να βγάλει μεροκάματο, του επιτίθενται, του παίρνουν
τα λεφτά, το τηλέφωνο, του καταστρέφουν τη μοτόρα, τον χτυπούν…Αυτός ο κόσμος
δεν είναι ο δικός μας.
Λυπάσαι, το
φιλοσοφείς, ποιο το χειρότερο, ποιο το τραγικό, η κατάντια του ανθρώπου να
επανέρχεται στη ζωική του φύση, η τύχη, η μοίρα, οι ανατροπές στη ζωή, τον
απάνθρωπο άνθρωπο σκέφτομαι. Το χείριστο.
