Τα συγχυστικά
Στέλιος Παπαντωνίου
Πόσο μας αρέσει να ζούμε στη σύγχυση! Αν πουν λίγο να
ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, αμέσως ο «δημοκρατικός» λεγόμενος διάλογος αντιλέγει,
το κλίμα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην ελληνική κοινότητα πρέπει να υπάρχει,
μόνο σ’ αυτό μπορεί να διαβιοί.
Πρώτη του Οκτώβρη, να γιορτάσουμε το κράτος μας, την ίδρυση
και ύπαρξή του ύστερα από τόσους γολγοθάδες. Έρχονται ελληνικά αεροπλάνα,
ελληνική αντιπροσωπεία, κι αμέσως αρχίζουν τα προεκλογικά, «δεν είναι για να μας
υπερασπιστούν, θα μας πουν πως είναι μακριά αν τους ζητήσουμε βοήθεια,
κομματική εκμετάλλευση, ο Τσίπρας ζητά να εξαργυρώσει την αποστολή αεροπλάνων
στην Κύπρο, και τόσο καιρό πού ήταν»… κι άλλα τέτοια πολλά, αποδεικτικά του ότι
δεν έχουμε πια εμπιστοσύνη σε κανένα, εκεί μας οδήγησε η σχεδιασμένη πολιτική
των άλλων, να απομονωθούμε από την Ελλάδα, να πλησιάσουμε την Τουρκία, να
ενταχθούμε στα γρανάζια της ερντογανικής κρεατομηχανής και να χαθούμε κιμάδες
στον τουρκικό κεφτέ. (ες κόρακας)
Για να ξεκαθαρίσουμε όμως. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν και
από αυτή και από την προηγούμενη κυβέρνηση (και προηγουμένως από τους άγγλους
δασκάλους) να μας πείσουν πως δεν είμαστε Έλληνες ή πως η Ελλάδα δεν δικαιούται
να έχει λόγο στα κυπριακά, ματαιούνται, απλά γιατί προσπαθούν να επηρεάσουν την
ίδια την ουσία μας, την ελληνικότητά μας. Μηχανεύονται ολόκληρα νεφελώματα γύρω
μας, αργά γρήγορα όμως ο ουρανός καθαρίζει. Είμαστε Έλληνες. Μαζί με την Ελλάδα
ζητήσαμε να ζήσουμε και πριν από το 1821, ψηφίσαμε την ένωση το 1950,
αγωνιστήκαμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα,
δικαιωματικά, ως το 80% του πληθυσμού της χώρας. Κατραπακιές πολλές φάγαμε, κι
η ελληνικότητα της πλειονότητάς μας ζει βαθιά και αναδύεται στην ώρα της. Κυπριακό
κράτος, ελληνική εθνότητα. Και δυστυχώς πολλοί δεν τα διακρίνουν.
Ούτε θα ξαναγράψουμε την Ιστορία κατά τις οδηγίες άλλων,
ούτε και θα γίνουμε άλλοι, να αποξενωθούμε από τον ίδιο τον εαυτό μας, γιατί έτσι σχεδίασαν άλλα επιτελεία ή επιστημονικά
εργαστήρια, που σκέφτονται δήθεν λογικά.
Ο ελληνισμός στην Κύπρο έχει πανάρχαιες ρίζες. Οπότε άδικος
ο κόπος να τον ξεριζώσουν όσοι προσπαθούν. Αν δεν το κατάλαβαν ως τώρα,
κομματάρχες και επιτελάρχες ξενικών συμφερόντων, ματαιοπονούν. Αν σεβαστούν το
πρωταρχικό αυτό, την ελληνικότητά μας, τότε και τα σχέδιά τους θα αλλάξουν και
η λογική τους θα συμβιβαστεί με την ελληνική μας πραγματικότητα.
