Τώρα που
διαψεύσαμε κι όλα εκείνα τα άρθρα
Πως ο
άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος
Και πως τα
δικαιώματά του τα κατοχυρώνουν
Οργανισμοί
και διακηρύξεις
Τώρα που φτάνουμε
να ψηλαφούμε την σκλαβιά
Και να μην
την αναγνωρίζουμε
Να νομίζουμε
πως είναι η γιατρειά μας
-Αν είναι δυνατόν-
Ύστερα, λέει,
από την ύβρη
Έρχεται ή
Άτη:
Χαντακώνει το
νου,
Σαλεύει τα
φρένα,
Τα μάτια δε
βλέπουν το φως,
Συνηθισμένα στη
μπόχα.
Νομίζουν πως
αναπνέουν οξυγόνο.
Κι εγώ που
δεν θέλω τίποτε άλλο
Παρά να ζω
ελεύθερος
Στον τόπο
που γεννήθηκα,
Χωρίς τσακάλια,
χωρίς λιοντάρια
Να κυκλοφορούν
στους δρόμους,
Να γρυλλίζουν,
να οπλοφορούν
Να με
σκέπουν σαν το λύκο…
Κι οι
συνομιλίες συνεχίζονται
Τα τραπέζια
στρώνονται
Πάλι και
πάλι
Κι η Ηρωδιάδα
βγάζει ένα ένα τα πέπλα
Και ζητεί
την κεφαλήν Ιωάννη επί πίνακι.
