Οι ξένοι
έρχονται για να μείνουν, εμείς;
Του Στέλιου
Παπαντωνίου
Αλησμόνητη η απάντηση πάφιου μαθητή στην
ερώτηση δασκάλου του: «Πότε έφυγαν οι Άγγλοι από την Κύπρο;» Και η απάντηση: «Μα
δεν έφυγαν, κύριε, αφού για να πάμε στη Λεμεσό περνούμε μέσα από τις βάσεις τους
και πληρώνουμε κάποτε και πρόστιμο με διάφορες προφάσεις τους.» Οι Άγγλοι ήρθαν
στην Κύπρο για να μείνουν, κι αν δεν το δήλωναν, το αντιλαμβάνεται ο πάσα εις, κι
αυτό επιβεβαιώνεται από τη μέρα που πάτησαν το πόδι τους εδώ, αφού ενοικίασαν
το νησί από τους Τούρκους, και το ενοίκιο το πληρώναμε οι ραγιάδες, έστω κι αν
δεν μας αποκαλούσαν έτσι, αλλά απλώς μη μωαμεθανούς. Ουδέποτε αποδέχτηκαν την
ελληνικότητα του 80% του πληθυσμού, και το μόνο που ενδιέφερε ήταν η προστασία
των συμφερόντων τους. Ο τόπος ήταν ένα τσιφλίκι, το ενοικιάζεις, το αγοράζεις,
πληρώνουν οι δουλοπάροικοι το ενοίκιο, δεν έχουν λόγο στην αγοραπωλησία ή δεν τους
δίνεται λόγος. Παρά τις προσφορές από την Αγγλία της Κύπρου στην Ελλάδα κατά
την περίοδο του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, παρά τη συμμετοχή των Κυπρίων στο Β΄ παγκόσμιο
πόλεμο και τις υποσχέσεις των Άγγλων για ελευθερία των ανθρώπων, παρά τα ενωτικά
δημοψηφίσματα, η απάντηση των Άγγλων τις περισσότερες φορές ήταν πως το μόνο
που είχε να κάμει η πλειονότητα του πληθυσμού στο νησί ήταν «να γίνουν
ελληνόφωνοι καλοί βρετανοί υπήκοοι». Το ένα διχοτομικό σχέδιο για τη λύση του
προβλήματος, όταν μετά τον αγώνα της ΕΟΚΑ αναγκάστηκαν να δεχτούν μια κάποια
διευθέτηση, ακολουθούσε το άλλο, η μια τρικλοποδιά την άλλη, είτε αυτή ονομαζόταν
διάφορα Συμβούλια επί Αγγλοκρατίας, είτε συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου, είτε
συμβολή τους στα δεκατρία σημεία για αλλαγή του Συντάγματος το 1963, είτε
πράσινη γραμμή στην οποία πρωτοστάτησαν, είτε ρόλος τους στην εισβολή του 1974 και
στις μετέπειτα εξελίξεις, είτε σχέδιο Ανάν, με τα όσα προσπάθησαν να επιτύχουν,
στην υφαλοκρηπίδα, στην ΑΟΖ, ακόμα και την πολιτική τους με τις στρατιωτικές βάσεις
που θεωρούν κυρίαρχο κράτος εν κράτει, τα
πάντα εις βάρος των Ελλήνων της Κύπρου. Ο καθένας όλο και κάτι έχει να θυμηθεί,
γιατί οι πλείστοι εξ ημών έχουμε σχηματίσει ιδέα του ρόλου των Άγγλων στην
Κύπρο – διαίρει και βασίλευε-. Δεν γράφω ιστορικό δοκίμιο, αλλά εκφράζω την
απέχθειά μου προς την αντίληψη ότι η Κύπρος είναι μόνο ένα γεωστρατηγικό,
πλουτοπαραγωγικό σημείο της Μεσογείου, χωρίς ανθρώπους, χωρίς γηγενείς που επί
τρεις χιλιάδες χρόνια ρίζωσαν στον τόπο και δημιούργησαν ελληνικό και
χριστιανικό πολιτισμό. Αυτή η απανθρωπία μαραζώνει.
Κι οι Τούρκοι, και πριν την εισβολή και
μετά, αυτό δηλώνουν, πως και να μην υπήρχε Τούρκος στο νησί, θα τον ανακάλυπταν,
για τα συμφέροντά τους. Με τη βοήθεια των Άγγλων έγιναν μέρος του προβλήματος,
εκεί που διέγραψαν την Κύπρο στη Λωζάνη, οι μυλόρδοι τους εισήγαγαν διά της πλαγίας, κι έκτοτε, με
τα σχέδιά τους για επανάκτηση του νησιού, για διχοτόμηση και εποικισμό,
καταστροφή του πολιτισμού των Κατεχομένων πόλεων και χωριών μας, και με τις συνεχείς
δηλώσεις για μηδενική υποχώρηση, με τις προσπάθειες για διαγραφή των εγκλημάτων
τους, με τις διακηρύξεις πως χωρίς τουρκικές εγγυήσεις δεν βλέπουν λύση, το
θέμα των εποίκων δεν το συζητούν, επιτυγχάνουν συνεχώς εις βάρος μας σε όλους τους
τομείς, πολιτικό, εδαφικό, οικονομικό, πληθυσμιακό. Και όλα αυτά δυστυχώς με τη
συνέργεια δικών μας, πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, με ταυτότητα έλληνα
χριστιανού της Κύπρου, θου, Κύριε, φυλακήν…
Οσαδήποτε και οποιαδήποτε λάθη και να
έγιναν από την πλευρά μας, το θέμα είναι πως στον τόπο μας ανταγωνίζονται η
Αγγλία, η Τουρκία και η Κυπριακή Δημοκρατία, αφού την Ελλάδα από καιρό την
παραμερίσαμε, ύστερα από τόσες ιστορικές σελίδες που γράψαμε για ένωση μαζί της
δεξιοί και αριστεροί. Αν οι ξένοι δηλώνουν πως ήρθαν για να μείνουν, εμείς οι γηγενείς, με τους λόγους,
τις πράξεις και παραλείψεις μας δυστυχώς δεν αποδεικνύουμε πως γεννηθήκαμε εδώ για να
μείνουμε! Γι’ αυτό και η επανεξέταση του κυπριακού κάτω από το φακό της παραμονής
μας στη γενέθλια γη είναι θέμα πατριωτικής πολιτικής, ηθικής και παιδείας. Και
προπάντων σχεδιασμού, πράξεων και όχι λόγων. Ζητείται σωτήρ.
