ΠΕΡΙ
ΣΥΝΟΜΙΛΙΩΝ ΕΝ ΚΑΤΟΧΗ
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Και
βεβαίως τίθεται εύλογο το ερώτημα: σαράντα συναπτά έτη με κατοχικά τουρκικά
στρατεύματα στην Κύπρο γιατί ο εκπρόσωπος των ελληνοκυπρίων και μάλιστα κάποτε
ο ίδιος ο Πρόεδρος της χώρας παρακαθόταν σε συνομιλίες και παρασυνομιλούσε
μάλιστα με τον δήθεν ηγέτη των τουρκοκυπρίων; Τώρα που εισέβαλαν τα πειρατικά
καράβια στην ΑΟΖ μάς πείραξε και διακόπτουμε τις συνομιλίες, που απλώς άλλοι πιεστικά
συμπουργούν να τις διεξάγουμε; Γιατί αλίμονο αν δεν κατανοήσαμε πως οι συνομιλίες
μόνο τα συμφέροντα των Τούρκων εξυπηρετούν. Αλλά μικροί εμείς, τι να κάνουμε, υπακούμε
και στους εταίρους, στρατηγικούς και πολιτικούς ως καλά παιδιά. Αποδεδειγμένα!
Να πληροφορηθούμε
έστω κι από έναν που μετέχει σε επιτροπές ή στις συνομιλίες αν έχουμε κερδίσει
το ελάχιστο! Η απάντηση όμως πάντα είναι το πικραμύγδαλο: χωρίς συνομιλίες πώς
θα λυθεί; Κι αν οι συνομιλίες δεν είναι παρά βήματα εξίσωσης του θύματος με το
θύτη, γιατί να συνεχίζονται; Με τις συνομιλίες και προπάντων με την πάροδο των
ετών λησμονούν όλοι ποιο είναι το θέμα και παρασύρονται στη δήθεν διένεξη των
δύο κοινοτήτων. Μελετήστε τ’ αχνάρια του ΟΗΕ. Για εισβολή και κατοχή ουδείς λόγος. Θέτοντας όμως
στην παρένθεση την εισβολή και την κατοχή, την εθνοκάθαρση και τους εποίκους, τις
καθημερινές εισβολές της Τουρκίας, υποχωρούμε και γλιστρούμε όχι μόνο από την δίκαιη
βάση των συνομιλιών αλλά και σπάζουμε τα μούτρα ασπαζόμενοι τους πόδας των
παρανόμων. Πόσο μάλλον οι ξένοι, που δεν κατέχουν από κατοχή και επαγρυπνούν μόνο
για τα δικά τους συμφέροντα.
Εδώ
συνηθίσαμε εμείς τις τουρκικές προκλήσεις στον Πενταδάχτυλο, τις πριμαντόνικες
κορόνες και του Ταλάτ και του Έρογλου, μην αδικούμε τον Ναμί και όλους τους τούρκους
πολιτικούς που μπαινοβγαίνουν σα σε σπίτι τους! Γι’ αυτό και τώρα που
διακόπηκαν ή πλήγηκαν από τον Έμπολα οι
συνομιλίες, καιρός είναι να χτυπήσουμε την ανοιχτή παλάμη στο κούτελο και να ξαναθυμηθούμε
εμείς πρώτοι πως έχουμε υποστεί εισβολή από
βάρβαρα τουρκικά στίφη και υφιστάμεθα τη σαραντάχρονη κατοχή τους.
Γι’ αυτό
και στα σχολεία δεν μας αρκεί το Δεν ξεχνώ. Καθημερινός στόχος διδασκόντων και
διδασκομένων πρέπει να είναι το ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ. Να υπενθυμίσουμε πρώτα στους εαυτούς
μας και ύστερα με κάθε τρόπο σ’ όλους όσοι διατρίβουν στο κυπριακό πως η
Τουρκία καταπατεί κάθε νόμιμο, τα εδάφη και τα δικαιώματά μας, και πως η
παράνομη τουρκική εισβολή στην Κύπρο δεν δίνει δικαίωμα σε κανένα τουρκοκύπριο
ηγέτη να νομίζει πως εκπροσωπεί «κράτος» ανύπαρκτο και πως η Κυπριακή
Δημοκρατία δεν «κατέληξε» κατά το εσχάτως λεγόμενο, αλλά είναι η μόνη παγκόσμια
αναγνωρισμένη κρατική υπόσταση της Κύπρου. Καθημερινά, από πρωίας μέχρι νυκτός να
θυμόμαστε και να υπενθυμίζουμε: βρισκόμαστε υπό παράνομη τουρκική κατοχή. Τα
άλλα έπονται.
