Στέλιου Παπαντωνίου
Του Σταυρού
Τη δεκάτη Τετάρτη του μηνός Σεπτεμβρίου
οι ουράνιες δυνάμεις
Των Χερουβείμ και Σεραφείμ
Άμα το ασματικόν εις ήχον άγια
Εις ύψος αίρουσι τον
ιερέα
Νηστεύσαντα και μετανοήσαντα
Για τα εγκλήματά μας εναντίον του τόπου.
Μυριάδες μαύρες βίβλοι.
Στο νάρθηκα οι αμαρτωλοί προσδοκούσι.
Ευτάκτως οι άγγελοι κυκλούσι την τράπεζα ευτρεπισμένην
Και άμα τη πρώτη εκατοντάδι του Κύριε ελέησον συμψάλλουσι
Ραίνοντας τον σταυρόν
διά ροδοστάγματος.
Οι μερρέχες αντανακλούν πλαγίως τον ήχο
Αναπτερούται ο γυναικωνίτης τρίζουν οι ξυλοδεσιές
Μέσα από τους σταυροειδείς φεγγίτες διαπληκτίζεται φωτεινή
κόνις
Ένα πλάσμα σέρνεται αργά στις λευκές πλάκες αθηαινίτικες
Χαράζοντας πλυμένο
σκουπισμένο το σταυρό του
Να πάρει αγιασμό στην κουρασμένη μάνα, καλύτερο προζύμι
Εις στερέωσιν της βασανισμένης ψυχής και του σώματος.
Αγιασμένη, μάνα μου, ψυχή.
