Ο Επιμηθέας, Δεσμώτης στον προεδρικό Καύκασο
Του Στέλιου Παπαντωνίου
Η σκηνή στον προεδρικό Καύκασο όπου είναι δεμένος αδυνατώντας να ξεφύγει από τη θέση του ο Επιμηθέας. Ο χορός των υπουργών ή των υπηρετών παντός τύπου και των παρα-ϋπηρετών συμπαρίσταται στο δεμένο στο θώκο αντιήρωα. Ο Πολυ- αετός έρχεται και του κατατρώει τα σπλάχνα. Ο αντιήρωας μονολογεί :
Οϊμέ! Ω ήλιε που σκοτείνιασες εκείνη την ημέρα και γέλιο των κυμάτων που μετατράπηκες σε κλάμα, ω αχάριστοι αδελφοί μου τουρκοκύπριοι, τόσα που σας δώρισα, και με το τσουβάλι οι προσφορές και με τα καλάθια τα κανίσκια, και μ’ αφήνετε μόνο στον προεδρικό Καύκασο, δεσμώτη. Κι ασύνετα λησμονείτε την εκ περιτροπής προεδρία, τους τούρκους έποικους με τις χιλιάδες που σας άφησα να ριζώσουν , να πληθυνθείτε ως η άμμος της θάλασσας , να καταλάβετε ολόκληρο το νησί, σαν τις κουνέλλες που γεννάτε, όπως σας άφησε παραγγελιά με τους ηγεμονικούς του λόγους ο θείος Ερντογάν. Αλοί και τρισαλοί! Τόσες συνομιλίες , τόσοι καφέδες με τον Ταλάτ στην άβυσσο χυθήκαν, τόσες ελπίδες για τα Νόμπελ της ειρήνης, τόσα κοφίνια τα δώρα μου σε σας τους αδελφούς μου, διζωνική δικοινοτική, Κερύνεια, Καρπασία, διπλάσια του πληθυσμού σας ποσοστά της γης, πολλαπλάσιες ακτογραμμές να χαίρεστε τη θάλασσα , εσείς οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι.
Και τώρα ακόμα, στον ίδιο τον ΟΗΕ σας τα’ ταξα τα φρεσκοβγαλμένα αέριά μας στη θάλασσα του νότου. Κοινωνικές ασφαλίσεις ταχυδρομικά στα σπίτια των ρωμιών που κατοικοεδρεύετε, στα νοσηλευτήρια μπαινοβγαίνετε , τα φάρμακα τσουβάλι, και τώρα αχάριστη γενιά, μ’ αφήνετε απροστάτευτο στη δυστυχία μου να βρίσκομαι ανάμεσα στους κερδοσκόπους Έλληνες της Κύπρου. Όλοι για το συμφέρον τους. Αυτή η αντιπολίτευση… και δε σκέφτονται την πατρίδα όλων μας και την ανάγκη που’ μ’ έχει.
Ο χορός των υπηρετών και παραϋπηρετών ακούοντας τους θρήνους και οδυρμούς ομοθυμαδόν αναφωνεί: Δέσποτα της εκτελεστικής εξουσίας, συ που δωρίζεις τα υπουργικά αξιώματα στους άξιους εμάς, είμαστε στο πλευρό σου, μη σκιάζεσαι, μαζί σου ως το τέλος της θητείας μας, μαζί σου και με το κόμμα μας συμπαραστάτη και πρόμαχο του δικαίου σου. Εμείς ούτε συμφέροντα ούτε κερδοσκοπίες.
Ο κορυφαίος του χορού: Καιρός για εξορμήσεις στα σωματεία και στους συλλόγους, ανύπαρκτους και υπαρκτούς, στις ομάδες και στις συντεχνίες μας, στα εργοστάσια και στα καταστήματά μας. Καιρός να σ’ αγκαλιάσουν οι οπαδοί σου σφιχτά, να δουν τη δύναμή μας οι λοιποί, να χάσουν την ελπίδα πως θα σ’ αφήσουμε να φύγεις, χρόνια τόσα τ’ όνειρό μας να γκρεμίσεις.
Ο Επιμηθέας παίρνει για λίγο τα πάνω του, και ξαφνικά εμφανίζεται στη σκηνή ο Πολυ- αετός κι αρχίζει να του κατατρώει το συκώτι: Εσύ Επιμηθέα, ο πρώτος πολίτης της Πολιτείας, έχεις τη μέγιστη ευθύνη, επέδειξες σοβαρή ανεπάρκεια, ολιγωρία, αμέλεια κι ανευθυνότητα στο χειρισμό του όλου θέματος, δεν μερίμνησες για την εξακρίβωση της επικινδυνότητας του φορτίου, δεν άφησες άλλους να γνωρίζουν για το κακό, επέτρεψες να τοποθετηθούν εκρηκτικά δίπλα στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό, κι ας μην ήξερες πού είναι, έγινες η πρώτη αιτία απώλειας ανθρώπινων ζωών. Ενέργειες, πράξεις και αποφάσεις σου ουδόλως ανταποκρίνονται στο ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης επιμέλειας, τόσο για το δημόσιο συμφέρον, για την οικονομία αλλά κυρίως για την ασφάλεια των πολιτών. Δεν μερίμνησες, Επιμηθέα, δεν μερίμνησες. Και πώς να μεριμνήσεις, Επιμηθέας ων; Κι ο Πολυ- αετός συνεχίζει το έργο των Ερινύων.
