Κλεοπάτρα Μακρίδου,
Γράμμα στον ΚυριάκοΧαραλαμπίδη
Ποίηση, εκδόσεις Κουκκίδα
Ύστερα από τα ποιητικά
έργα για τον Δώρο Λοΐζου και την Πίτσα Γαλάζη, η Κλεοπάτρα Μακρίδου μας δίνει
το έργο της «Γράμμα στον Κυριάκο Χαραλαμπίδη», μια θεματική των παθών του τόπου
μας ποιητική εξομολόγηση αλλά και διεισδυτική
προσπάθεια να εισχωρήσει στο κέντρο του ποιητικού έργου του Κυριάκου Χαραλαμπίδη,
στην θεματολογία, στη γλώσσα και την τεχνική.
Μ’ αυτόν φαίνεται
να συμπορεύτηκε για χρόνια, γι’ αυτό και
βρίσκει πολλά κοινά, αφού κι οι δυο έζησαν τα ίδια ή παρόμοια γεγονότα στην
Κύπρο. Η προσπάθεια να πλησιάσει τον άλλο και τα βιώματά του, βοηθά την
ποιήτρια στην αυτογνωσία.
Πολύτομο και
ποικίλο το έργο του ποιητή, γι’ αυτό αναπόφευκτη η επιλογή και αναφορά σε
γνωστά ποιήματα του Χαραλαμπίδη, στις ελληνικές ποιητικές του ρίζες, στην
μαθητεία του στους μεγάλους, από Όμηρο ως Σολωμό, τους μεγάλους.
Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης
είναι γενικά αποδεκτό πως είναι εθνικός ποιητής αλλά και πανανθρώπινος, με
σεβασμό από τα πρώτα του έργα σε αρχές και αξίες.
Η ποιήτρια εμμένει ιδιαίτερα σε ποιητικά έργα
γνωστά, γραμμένα σε μια περίοδο προβληματική στις σχέσεις πατρίδας μητέρας και
κόρης, ενώ η διχόνοια επαναλάμβανε ιστορικές περιόδους παράλληλων βίων, Σμύρνης
και Αμμοχώστου. Παρόλα όμως αυτά ο ποιητής ήταν υποχρεωμένος να συλλάβει την
ουσία των πραγμάτων, πνεύμα βαθύ και ερευνητικό, με πρωτότυπες συλλήψεις, σε
αντίθεση με τους πολλούς πλανεμένους, προβολείς της προσωπικής τους αναξιότητας.
Η οικουμενική
ποίηση του Χαραλαμπίδη στηρίζει το ένα πόδι στιβαρό στην Κύπρο και το άλλο στην
περιφέρεια. Με λογισμό και με όνειρο περιδιαβάζει στους αρχαίους μύθους και
μετατρέπει το τραύμα σε στίχους.
Παρόλο που η Κλεοπάτρα
Μακρίδου ασχολείται με τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη, δεν μπορεί να υποστηρίξει
κανείς πως επηρεάζεται από την τέχνη και τεχνική του, αλλά συνεχίζει με τη δική
της φωνή την αναφορά της στα κοινά θέματα της πληγωμένης πατρίδας.
Μεγάλη σημασία
δίνεται στην προδοσία του ’74, ενώ ένα μεγάλο κεντρικό μέρος καταλαμβάνει ο
διάλογος ανάμεσα στα μεγάλα συνειδησιακά συγκρουσιακά θέματα της ελληνικής
εθνικότητας και της κυπριακής ταυτότητας.
Σε μερικούς
στίχους οι κυριολεκτικές διακηρύξεις για αγώνα αρχών και ιδανικών ακούγονται
παράξενα.
Τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη
η ποιήτρια βλέπει ως ιερέα κήρυκα, που
καθηλώνει τους πιστούς του με το ποιητικό του κήρυγμα, άρχοντα της ποίησης,
δάσκαλο μοναδικό, με τον αναγνώστη του συνδημιουργό.
Η διχοτομημένη
Κύπρος πληγώνει, καλεί όμως σε αξιοπρεπή στάση, εμμονή στο δίκαιο και απόλυτη
αγάπη στα οράματα των ποιητών για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη.
Ενώ διεξάγει το
δικό της αγώνα η ποιήτρια παρακολουθεί και ξέρει πώς συμπεριφέρονται οι άλλοι,
τις αξίες και ιδανικά τους, σκέψεις που οδηγούν τον λόγο της σε λακωνικές
ρήσεις αλήθειας και γενικής ισχύος.
Στο τέλος η
ποιητική πορεία των δυο ποιητών επιστεγάζει τον αγώνα τους για την αξιοπρέπεια
του ανθρώπου.
Γενικά μπορούμε
να πούμε πως η Κλεοπάτρα Μακρίδου ασχολείται με πολύ δύσκολα θέματα, είτε με
θανόντες είτε με ζώντες. Η προσπάθεια σύλληψης της ουσίας ενός ανθρώπου, ιδιαίτερα
της ποιητικής του ιδιοσυγκρασίας, των πηγών της έμπνευσης, της εκφραστικής του
δύναμης, όλα αυτά απαιτούν κριτική δύναμη αλλά και αντικειμενικότητα, για να επιτύχει
το έργο τη γενική αναγνώριση με την καλή έξωθεν μαρτυρία.
Παραδείγματα ενασχόλησης
ποιητών με άλλους ομότεχνους βρίσκουμε στην αρχαιότητα αλλά και στη σύγχρονη
ποιητική παραγωγή, Ελλήνων και ξένων.
Για τον Κυριάκο Χαραλαμπίδη
γράφτηκαν και γράφονται διδακτορικές διατριβές στα πανεπιστήμια, γίνονται
διαλέξεις, εκδίδονται βιβλία.
Από την πολλή
αγάπη της για την ποίηση και για τον ποιητή προστίθεται τώρα και αυτό το έργο της Κλεοπάτρας Μακρίδου, «Γράμμα στον Κυριάκο Χαραλαμπίδη».
Στέλιος
Παπαντωνίου
