Συντάγματος
το ανάγνωσμα
Του
Στέλιου Παπαντωνίου
Πολύ
μου αρέσει να διαβάζω το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας - χαρά στην όρεξή
μου- γιατί μου ξεκαθαρίζει πως το κράτος
μας αποτελείται από δυο κοινότητες και
όχι από δύο λαούς. Αν αποδεχτούμε πως αποτελείται από λαούς, ο κάθες
λαός δικαιούται να έχει το κράτος του, η κοινότητα όμως όχι. Γι’ αυτό και ο όρος λαός από μόνος
του οδηγεί στα δύο κράτη στην Κύπρο, επιθυμία και σκοπός των Τούρκων, όχι όμως
των Ελλήνων του νησιού. Εμείς είμαστε
ολιγαρκείς, μας φτάνει κι η κοινότητα, γιατί όποτε αναθάρρησαν μερικοί μερικοί και
ξεπετάχτηκαν να μας κάνουν λαό, μας ανακάτωναν
την Ιστορία με τις κομματικές τους τοποθετήσεις, τη διάλεκτο με τη
γλώσσα κι όλη η συνείδησή μας έπασχε σούπα αυγολέμονο κομμένη.
Πολύ
μου αρέσει να ξαναδιαβάζω σα μυθιστόρημα συγκινητικό -τι είχαμε, τι χάνουμε- το
Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, γιατί κατοχυρώνει τα δικαιώματα του κάθε
πολίτη. Ονειρεμένα δικαιώματα, να διακινούμαι ελεύθερα στην επικράτεια, να
εγκαθίσταμαι όπου θέλω, με το άσυλο της
οικίας μου απαραβίαστο, κι όχι να ζητά ο τουρκοκύπριος που κάθεται στο σπίτι
μου στη Μόρφου να του αναλύσουν οι δικοί μου τα νοήματα των ζωγραφικών πινάκων
μου που έχει ιδιοποιηθεί. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το Σύνταγμα, γιατί με τις
προσπάθειες για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας τα δικαιώματα αυτά εξανεμίζονται και
εξαρτώνται από τη θέληση του ενός των δύο συνιστώντων κρατιδίων, αν θα εφαρμοστούν, πού και πότε θα
ισχύουν και ποιος έχει εμπιστοσύνη στα... συνιστώντα κρατίδια.
Πολύ μου αρέσει να διαβάζω τη Συνθήκη Εγγυήσεως
- σοβαρό ανάγνωσμα - γιατί καθόριζε πως,
αν κάποια εγγυήτρια δύναμη επενέβαινε
μόνη, ο σκοπός της θα ήταν μόνο για να επαναφέρει την κατάσταση όπως
είχε συμφωνηθεί με το Σύνταγμα. Και ποια εγγυήτρια δεν επενέβη, ένας ένας μη σκουντιέστε, ο
καθένας με τη δέουσα σειρά.
Πολύ
μου αρέσει να εμβαθύνω στη Συνθήκη Συμμαχίας, όχι πως το’ χει ανάγκη, γιατί
καθόριζε καθαρά πως τα υψηλα συμβαλλόμενα μέρη, Ελλάδα -Κύπρος - Τουρκία,αναλαμβάνουν
την υποχρέωση να αντισταθούν ενάντια σε κάθε άμεση ή έμμεση
επίθεση κατά της ανεξαρτησίας ή της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αν είναι να επέμβη κράτος που εγγυήθηκε την ανεξαρτησία μας, θα το πράξει μόνο για
να επαναφέρει την τάξη, το σύνταγμα, τους
εκλελεγμένους ηγέτες, και να μη διαταραχθούν τα συμφωνημένα. Η Τουρκία επενέβη
βαρβαρικώ τω τρόπω, ως σύνηθες, και στο
τέλος εφάρμοσε και συνεχίζει με τα άκρως αντίθετα αυτών για τα οποία επενέβη- καταραμένη σταλαμή και αφορμή!
Θλιβερό
να διαβάζει κανείς- καλοκαίρι καιρό- το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας,
ιδιαίτερα ύστερα από τη δήλωση της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση πως επιδιώκει «λύση οποιασδήποτε μορφής, νοουμένου ότι βασίζεται
στην εγγενή συστατική εξουσία των ‘δύο λαών’, την πολιτική τους ισότητα και τη
συνιδιοκτησία του νησιού».Πού βρήκε τους λαούς και τη συνιδιοκτησία, η μεγάλη
χανούμισσα μόνο γνωρίζει κι οι διαβόητοι υπουργοί της. Όπως λέει κι ο Θουκυδίδης, οι μεγάλοι ξέρουν
σιγά σιγά να καταβροχθίζουν τα δικαιώματα των μικρών, αν όμως καταλάβουν πως εν
γνώσει τους οι μικροί ανέχονται τους βρόκκους, οι μεγάλοι γίνονται θρασύτεροι. Αλλά το θράσος της
Τουρκίας δεν οριοθετήθηκε ακόμα. Όπερ έδει δείξαι.
