Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Το βράδυ της 25 Οκτωβρίου 2017, στο βιβλιοπωλείο το Έρμα παρουσιάστηκε το βιβλίο του Χρήστου Αλεξάνδρου ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ Νόημα και Αδιέξοδο. Εισαγωγή στο βιβλίο κάνει ο Μαρίνος Σιζόπουλος. Το παρουσίασαν ο Γιώργος Κολοκασίδης, ο Κωστής Ευσταθίου και εισήγαγε στο θέμα ο Αλέκος Μιχαηλίδης. Στο τέλος ευχαρίστησε ο συγγραφέας. Το βιβλίο περιλαμβάνει άρθρα του Χρήστου Αλεξάνδρου γύρω από το θέμα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, την οποία πολιορκεί από διάφορες οπτικές γωνίες προσπαθώντας να καθορίσει περί τίνος πρόκειται και πού αυτή θα απολήξει, στο αδιέξοδο, όπως και ο υπότιτλος δηλοί.
Οι παρουσιαστές γνώριζαν πολύ καλά το θέμα τους, έμπειροι αμφότεροι της πολιτικής, και συνέβαλαν στο να φωτιστούν οι κύριες πλευρές του βιβλίου και του περιεχομένου του. Αναγνωρίστηκε η γλωσσική αρτιότητα του βιβλίου και η ορθότητα των θέσεων, τεκμηριωμένη όσο το δυνατόν.
Επειδή οι παρουσιαστές του βιβλίου έχουν δικές τους γνώμες για την πολιτική κατάσταση και τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, τις εξέθεσαν και βοήθησαν τους ακροατές στη διαλεύκανση ή περαιτέρω επεξήγηση ή σφαιρική θεώρηση της προτεινόμενης λύσης, που δεν απέχει από το σχέδιο Ανάν, το οποίο απορρίφτηκε από τον Ελληνικό Κυπριακό Λαό. Οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία επίσης να εκφράσουν τις απόψεις τους ή να μεταφέρουν σημαντικές παρατηρήσεις άλλων στο θέμα.
Γενικό συμπέρασμα είναι πως το προτεινόμενο σχήμα επίλυσης του Κυπριακού, ανύπαρκτο νομικά ή πολιτειακά ή απορριφθέν στο πνεύμα του και από άλλους,  οδηγεί την ελληνική κοινότητα σε επικίνδυνες ατραπούς, και στο τέλος στον αφανισμό. Η παρούσα κατάσταση είναι κατά πολύ προτιμότερη, γιατί τουλάχιστο ζούμε ελεύθεροι. Όπως προσφυώς ελέχθη, η ΔΔΟ δεν είναι παρά ένα περίβλημα, για να επενδυθεί η μεγάλη παρανομία που έγινε εις βάρος της Κύπρου και του λαού της. Με κάθε τρόπο πρέπει να επανεύρουμε την ψυχή μας που χάνουμε ύστερα από τόσες προσπάθειες σεμιναριοτρόφων, για να επανακτήσουμε τη δύναμη να λέμε όχι στα σχέδια που μας οδηγούν σε αφανισμό. Στο τέλος κερδίζει η πιο δυνατή ψυχή.

Στέλιος Παπαντωνίου 

Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

παλαιόν άξιον

Σ. Παπαντωνίου

Έτσι μ΄ αστραπόβροντα κατέβηκε
πύρινη στήλη αστραφτερή
λεβέντικα στάθη μπροστά μας
χιλιάδες μάτια δακρυσμένα
στη σιωπή τα βλέφαρα κλειστά
να φτερακίζει γύρω
η ανασεμιά της κρύσταλλο
μια κόρη Αφροδίτη
Παναγιά Κυκκώτισσα
μια Ροδαφνού
Παρθένα Μαχαιριώτισσα
Ρήγαινα του Βουνού
«Αντρειωθείτε» λέγοντας                                                
εδώ μπροστά
μας περιμένουν να μας θάψουν
άνοιξαν λάκκους,
μπομπάρδες στον αγέρα ν΄ ακουστούν
να πέσουμε
με στρατιωτικές τιμές
δεμένα χέρια τυφλά μάτια
να μας θάψουν
ενώ τα έθνη θα χειροκροτούν
μικρά μεγάλα.

Μα εμείς
δε θέλουμε το θάνατό μας να τον συντροφεύει
ούτε ξένος ούτε δικός.

Θέλουμε να πάμε με τα πόδια τα δικά μας
στο  κοιμητήρι του χωριού μας
ν’ απλώσουμε τα χέρια
ν’ αγκαλιάσουμε το χώμα
ν’ ανοίξουμε τους τάφους των γονιών μας
να βγάλουμε τα κόκαλά τους να τα πλύνουμε
να μεταλάβουμε με το κρασί τους
κι ύστερα ν’ απλώσουμε απάνω μας το νεκροσέντονο
από ανατολή ως δύση
βορρά και νότο
να ’ρθουν ο Απόστολος Ανδρέας
με τα πόδια μόλις βγαλμένα από τη θάλασσα
ο ΄Αγιος Επίκτητος με τ’ αλάτι απ’ τις γούβες των βράχων
ο ΄Αϊς Γιώργης του Βουνού κι ο ΄Αϊ Μάμας
μιαν άκρη το σεντόνι να κρατεί ο ένας
μιαν άκρη το σεντόνι να κρατεί ο άλλος
να προσκαλέσουν
τ’ αγέρι της πορνής
τ’ άστρον του μεσανύχτου
διάφανο χρυσοστόλιστο ιστορημένο τούλι
να ’χει το χώμα κόκκινο, τον ουρανό γαλάζιο.

Τότε ας σημάνουν οι καμπάνες
να πουν πως διπλωθήκαν οι άκρες
πως μας αγκάλιασεν η γη μας όλη,
το κύμα κι ο αγέρας, τα βουνά,
και θέλουν ας ρίξουν πάνω μας χώμα
θέλουν πέτρες  θέλουν λούλουδα

εμείς πήγαμε περπατητοί στον τάφο μας

θαμμένοι στο χωριό μας.

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Τα συγχυστικά

Τα συγχυστικά
Στέλιος Παπαντωνίου

Πόσο μας αρέσει να ζούμε στη σύγχυση! Αν πουν λίγο να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, αμέσως ο «δημοκρατικός» λεγόμενος διάλογος αντιλέγει, το κλίμα της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην ελληνική κοινότητα πρέπει να υπάρχει, μόνο σ’ αυτό μπορεί να διαβιοί.

Πρώτη του Οκτώβρη, να γιορτάσουμε το κράτος μας, την ίδρυση και ύπαρξή του ύστερα από τόσους γολγοθάδες. Έρχονται ελληνικά αεροπλάνα, ελληνική αντιπροσωπεία, κι αμέσως αρχίζουν τα προεκλογικά, «δεν είναι για να μας υπερασπιστούν, θα μας πουν πως είναι μακριά αν τους ζητήσουμε βοήθεια, κομματική εκμετάλλευση, ο Τσίπρας ζητά να εξαργυρώσει την αποστολή αεροπλάνων στην Κύπρο, και τόσο καιρό πού ήταν»… κι άλλα τέτοια πολλά, αποδεικτικά του ότι δεν έχουμε πια εμπιστοσύνη σε κανένα, εκεί μας οδήγησε η σχεδιασμένη πολιτική των άλλων, να απομονωθούμε από την Ελλάδα, να πλησιάσουμε την Τουρκία, να ενταχθούμε στα γρανάζια της ερντογανικής κρεατομηχανής και να χαθούμε κιμάδες στον τουρκικό κεφτέ. (ες κόρακας)

Για να ξεκαθαρίσουμε όμως. Όσες προσπάθειες κι αν έγιναν και από αυτή και από την προηγούμενη κυβέρνηση (και προηγουμένως από τους άγγλους δασκάλους) να μας πείσουν πως δεν είμαστε Έλληνες ή πως η Ελλάδα δεν δικαιούται να έχει λόγο στα κυπριακά, ματαιούνται, απλά γιατί προσπαθούν να επηρεάσουν την ίδια την ουσία μας, την ελληνικότητά μας. Μηχανεύονται ολόκληρα νεφελώματα γύρω μας, αργά γρήγορα όμως ο ουρανός καθαρίζει. Είμαστε Έλληνες. Μαζί με την Ελλάδα ζητήσαμε να ζήσουμε και πριν από το 1821, ψηφίσαμε την ένωση το 1950, αγωνιστήκαμε τον αγώνα της ΕΟΚΑ για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, δικαιωματικά, ως το 80% του πληθυσμού της χώρας. Κατραπακιές πολλές φάγαμε, κι η ελληνικότητα της πλειονότητάς μας ζει βαθιά και αναδύεται στην ώρα της. Κυπριακό κράτος, ελληνική εθνότητα. Και δυστυχώς πολλοί δεν τα διακρίνουν.

Ούτε θα ξαναγράψουμε την Ιστορία κατά τις οδηγίες άλλων, ούτε και θα γίνουμε άλλοι, να αποξενωθούμε από τον ίδιο τον εαυτό μας,  γιατί έτσι σχεδίασαν άλλα επιτελεία ή επιστημονικά εργαστήρια, που σκέφτονται δήθεν λογικά.


Ο ελληνισμός στην Κύπρο έχει πανάρχαιες ρίζες. Οπότε άδικος ο κόπος να τον ξεριζώσουν όσοι προσπαθούν. Αν δεν το κατάλαβαν ως τώρα, κομματάρχες και επιτελάρχες ξενικών συμφερόντων, ματαιοπονούν. Αν σεβαστούν το πρωταρχικό αυτό, την ελληνικότητά μας, τότε και τα σχέδιά τους θα αλλάξουν και η λογική τους θα συμβιβαστεί με την ελληνική μας πραγματικότητα.