Οι γνωρίζοντες

Του Στέλιου Παπαντωνίου

Όσοι από καιρό καταλάβαμε, ξέρουμε, χωνέψαμε τα σχέδια της Τουρκίας για την Κύπρο, ότι επιβουλεύεται την ίδια την ύπαρξή μας, πράγμα που αποδεικνύεται μέσα από σκέψεις, λόγια, πράξεις της, προπάντων με το μεγαλύτερό της έγκλημα εναντίον του ελληνισμού του τόπου, την εισβολή, την κατοχή, τη στρατιωτική παρουσία και προπάντων τον εποικισμό, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο θετικής σκέψης για μια χώρα που δηλώνει απερίφραστα ότι έχει ξεγράψει το κράτος μας, του  οποίου με συνθήκες διεκήρυσσε πως εγγυάται την ύπαρξη.

Και αφού βρήκε την αφορμή-  που αν δεν την εύρισκε θα την σκηνοθετούσε- εδώ και σαράντα χρόνια δεν κάνει τίποτε άλλο από το να περιμένει πότε θα καμφθεί αυτός ο λαός και θα δεχτεί τους όρους της, που είναι η επίσημη και από εμάς κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο συνεταιρισμός με το παράνομο μόρφωμα που έστησε στα κατεχόμενα χώματά μας. Το σύνοικο στοιχείο δεν υπάρχει γι’ αυτήν παρά μόνο για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, ενώ η ίδια με δόντια και με νύχια προσπαθεί να διατηρεί ακέραιη την ύπαρξή της ή ακόμα και να εξαπλώνεται εις βάρος των γύρω της χωρών με πόλεμο ή με πολιτικές μανούβρες.

Όσοι λοιπόν ξέρουμε τι είναι η Τουρκία, δεν πιστεύουμε σε καμιά ενέργειά της που θα έχει θετικά για μας αποτελέσματα. Το μόνο θετικό που περιμένουμε από αυτήν είναι να αποσύρει τα στρατεύματά της από τόπους που δεν της ανήκουν,  να αποσύρει τους εποίκους της, όλα αυτά όμως με την προϋπόθεση πως έχουμε να κάμουμε με  κράτος  που σέβεται τη διεθνή τάξη. Αλλά δυστυχώς ξέρουμε πως διαπνέεται από ιμπεριαλιστικές τάσεις, εθνικιστικές, φανατικά θρησκευτικές, που δεν αφήνουν περιθώριο ύπαρξης στους άλλους.

Κι επειδή κάθε άνθρωπος και κάθε λαός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να αγωνίζεται για την ύπαρξη και προκοπή του, για τη διαφύλαξη της οντότητάς του, της Ιστορίας και του χαρακτήρα του, άλλο δεν μένει παρά να είμαστε αρνητικοί και να καταπολεμούμε την οποιαδήποτε προσπάθειά της να μας διαλύσει ή να μας υποτάξει ή να μας μετατρέψει σε γιουσουφάκια της. Ο μη γένοιτο.

Για λόγους αξιοπρέπειας και μόνο πρέπει να καλέσουμε την ηγεσία του τόπου να είναι προσεκτική  στις δηλώσεις της που οδηγούν σε αμφισβήτηση της ύπαρξης του κράτους μας, της ελληνικότητάς μας, της υποχρέωσής μας να συντηρήσουμε το ιστορικό παρελθόν με τα μνημεία του και να ετοιμάσουμε για τη νέα γενιά ένα αγωνιστικό μέλλον.

Όσο κι αν οι συνθήκες είναι αντίξοες, όσο κι αν οι Αρχαίοι Αθηναίοι δίδαξαν στους Μήλιους πως ο δυνατός επιβάλλει τη θέλησή του, παρακάτω οι Μήλιοι υπενθύμισαν πως οι μεγάλοι κάποτε καταπίπτουν, γι’ αυτό είναι προτιμότερο στις διεθνείς σχέσεις να επικρατεί το δίκαιο και όχι η πρόσκαιρη δύναμη, που ανέρχεται ή κατέρχεται, ανάλογα με τις περιστάσεις.

Δεν θα πούμε εμείς ποιο είναι το συμφέρον της Τουρκίας, δεν έχουμε τέτοιας υψηλής πολιτικής συλλήψεις, διακηρύσσουμε όμως πως μόνο για την ελευθερία του πρέπει να αγωνίζεται ένα έθνος ή κράτος, γιατί αυτή μόνη αποτελεί την προϋπόθεση της υλικής και πνευματικής ανόδου των λαών.