Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Μια του δικού και μια του ξένου

Μια του δικού και μια του ξένου
Στέλιου Παπαντωνίου

Σε πολύ δύσκολη κατάσταση βρισκόμαστε, γι’ αυτό  και τα βάζουμε με όλους, ενώ πρώτα με τους εαυτούς μας ή τους εκπροσώπους μας θα πρέπει να τα’ χουμε. Γιατί ενώ μας εκπροσωπούν , βρίσκονται εκτός των κυμάτων των πολλών συμπολιτών μας, που υπερασπίζονται το κράτος μας και παρακολουθούν με πολλή οργή τα τεκταινόμενα, είτε από Τούρκους, είτε από Ρωμιούς είτε από ξένους.

Για ν’ αρχίσω από τους Ρωμιούς, νιώθω πως πολύ υποτιμήθηκε η Κύπρος στις 25 του Μάρτη, γιατί δε γιορτάζαμε  καμιά Βιομηχανική Επανάσταση, οπότε και ποια θέση ή δικαιολογία μπορούσε να έχει η εκπροσώπηση της Ελλάδας με την Υφυπουργό Βιομηχανίας; Ας είναι αυτά τα λίγα αρκετά.

Κι ύστερα να πάρω το δικό μας, κατά πολλούς, τον κύριο Ακκιντζή. Του αρέσει το κόκκινο
μα δεν κοκκινίζει, με ένα τεράστιο στόμα ορθάνοιχτο καταβροχθίζει και μιλά, πολλά κι άγαρμπα, ως μέγας πατισάχ πάσης υδρογείου, ενώ το ξέρουμε πως είναι το γκαρσόνι της μαμάς του.  Όσο κι αν θέλει την καλή γειτονία, τον παρακολουθούμε καθημερινά να μας  κατατρώει  τις γαίες και τα χωριά, τα τυριά και τα χαλλούμια  και τους υδρογονάνθρακες. Κι όμως εμάς στο νου μας μένουν καρφωμένοι και δεν τους ξεχνούμε,  τους νεκρούς μας στα κοιμητήρια ερειπωμένα, την κατεδάφιση και αλλοτρίωση των εκκλησιών και αρχαιολογικών χώρων μας, την ένωση με την Τουρκία δι’ ύδατος και ρεύματος, με τις χιλιάδες τους στρατιώτες και τους εποίκους. Πολύ θα το ’θελε - πράγμα που φαίνεται- να μας βλέπει ραγιάδες των ραγιάδων, οσφυοκάμπτες, που να μην κάμνουμε τίποτε άλλο από το να κραυγάζουμε: «να τους νομιμοποιήσουμε, ίσως βρουν  το σωστό δρόμο,  ίσως κάμνουν λιγότερες παρανομίες, να τους νομιμοποιήσουμε τις παρανομίες
για να μην είναι παράνομοι, να τους  εξευρωπαϊσουμε. Αλλά διερωτάται κανείς πώς θα καλούνται και ευρωπαϊστί  «πολιτισμένοι κλέφτες, ψεύτες, λωπεκδύτες, κλεφταποδόχοι» και άλλα πολλά ευγενικά.  Όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να αλλάξουν οι σημασίες των λέξεων, είναι μερικές που παραμένουν αναλλοίωτες.

Είναι όμως κι οι ξένοι ξένοι, που το παριστάνουν δικοί, ή εμείς εν τη μωρία και αγαθοσύνη μας τους θεωρούμε, ως ο Μάρτιν Σουλτς, με το μεγαλώνυμο τίτλο «Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», ο οποίος ανερυθριάστως δηλώνει: «Μετά την επανένωση οι Κύπριοι θα έχουν την άμεση στήριξη της Ευρώπης.»  Μα ήδη στην Ευρώπη ανήκει η Κυπριακή Δημοκρατία και δεν είδε τη στήριξή του.  

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ενταγμένη ολόκληρη στην Ευρώπη κι ο κύριος πρόεδρος δε σφίγγει  τη σθεναρή γροθιά του, όταν καταπατούνται τα δίκαιά μας, και περιμένει πότε θα ενωθεί σε ομοσπονδία  λέει,  που ξέρει πως δεν θα είναι, αλλά συνομοσπονδία, βλέπει το φίδι και τη συρμή του, βλέπει την Τουρκιά σαράντα χρόνια με κατοχικούς στρατούς και δε μιλά, κρυφοκοιτάζει  τις επεμβάσεις της, νερό,  ρεύμα και τώρα ακούει για μια τεράστια πληγή που  ετοιμάζεται στον Πενταδάχτυλο , και δε μιλά. Σαράντα χρόνια κατοχής και δεν είδε συρματόπλεγμα, παίζει τυφλόμυγα, καταστροφές πολιτισμού, εκκλησιές , νεκροταφεία, δεν είδε την κατεχόμενη Κύπρο μια τεράστια Παλμύρα τζιχαντιστών, και τώρα, «μετά την επανένωση θα βοηθήσει τους Κυπρίους»!!!
Και δεν ξέρει πως μειώθηκαν απελπιστικά  οι Τουρκοκύπριοι, ούτε έχει ακουστά για τους εποίκους, για τις κλεμμένες περιουσίες μας, για την ελευθερία που καταπατούν με τα χοντρά άρβυλά τους, μασκαρεμένη με τις βράκες και τις μαντίλες και τις φστάνες τους, για τα  βασανισμένα κόκκαλα  αγνοουμένων μας, για τους εγκλωβισμένους στη χερσόνησο της Καρπασίας!!!


Αυτή δεν την υπερασπίζεσαι, κυρ Μάρτιν Σουλτς, το μέλος της Ευρώπης και της Ένωσής σου, την κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία;