Οι ξέρες κι
οι πολύξεροι
Του Στέλιου
Παπαντωνίου
Κάποτε καταφεύγαμε στον ΟΗΕ πιστεύοντας
στη δικαιοσύνη του, ένα ατράνταχτο στήριγμα των αδυνάτων, παγκόσμιο νόμιμο προστάτη
της εδαφικής μας ακεραιότητας απέναντι στην απειλητική και καταβρωχθιστική
νεοσουλτανική βουλιμία. Πολλά ψηφίσματα
του Συμβουλίου Ασφαλείας διακηρύσσουν πως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μία, και
καμιά προσπάθεια για διάσπασή της δεν είναι νόμιμη, αντίθετα καλούνται οι άλλες χώρες να σέβονται την εδαφική
ακεραιότητα και ανεξαρτησία της.
Κι όμως, παρ’ όλα αυτά, η αυθαδέστατη
Τουρκία -εγγυητής της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας- ετσιθελικά κατορθώνει να μηδενίζει ψηφίσματα
και διακηρύξεις, και στο τέλος ακόμα κι εμείς να παραλαλούμε για τη «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία… με βάση
τα ψηφίσματα του ΟΗΕ», παραμελώντας όλα τα θετικά για μας ψηφίσματα και τις
τόσες αποφάσεις δικαστηρίων που μας δικαιώνουν. Σκάβουμε μόνοι το λάκκο μας, με
ιδεολογικά και κομματικά αντεθνικά πτυοσκάπανα, κι ο λάκκος ετοιμάζεται να σκεπάσει
μια κακομοίρα, όπως την κατάντησαν και το ανεχτήκαμε, την καταντούμε και το
ανεχόμαστε, κρίμα στους αγώνες αυτού του αδικημένου λαού.
Οι ερχόμενοι εκ μέρους του Γενικού
Γραμματέα των ΗΕ στην Κύπρο ειδικοί πολύξεροι σύμβουλοι τις
περισσότερες φορές αφήνουν τη χειρίστη εντύπωση. Ολοφάνερα μας κοροϊδεύουν μ’
ένα ειρωνικό μειδίαμα κούρου, ακόμα κάποτε κι οι ίδιοι οι Γενικοί Γραμματείς. Ο
Ανάν, είτε το διάβασε είτε όχι, συσχέτισε το όνομά του με ένα φρικιαστικό
κατασκεύασμα, το γνωστό Σχέδιο Ανάν, ο νυν αιθεροβάμων επισκέφτηκε τον δήθεν
πρόεδρο του ψευδοκράτους στο κονάκι του πατώντας στο κόκκινο χαλί, ο εξ
Αυστραλίας όπως και πολλοί πριν από αυτόν θεωρούσαν πως δεν είχαν και
πολλή δουλειά να κάμουν, αφού την περισσότερη την έκανε το Φόρεϊν Όφις και το
τουρκικό υπουργείο των εξωτερικών. Ετεροκατευθυνόμενοι, το μόνο που τους έμενε
για να δικαιολογήσουν τον μισθό ήταν να εξασκούν
πίεση στο αδύνατο μέρος.
Τα τελευταία έγγραφα του ΟΗΕ, του
2015, νομίζει κανείς πως υπαγορεύτηκαν
κατά γράμμα από τον Τσαβούσογλου ή από τον Ερντογάν τον κατακτητή. Η Κυπριακή
Δημοκρατία ούτε αναφέρεται, οι δήθεν ίσες αποστάσεις δεν είναι παρά η άλλη όψη της αδικίας, γιατί ο ένας είναι
νόμιμος, η Κυπριακή Δημοκρατία, κι ο
άλλος παράνομος, ένα ψευδοκράτος που με
τις συνομιλίες περιμένει να ενδυθεί το ένδυμα της νομιμότητας αλλά πάντα στην
παρανομία θεμελιωμένο.
Ευτυχώς που γίνεται και κάνα
δυστύχημα, όπως αυτό καλή ώρα με το συνοδευτικό του Μπάρμπαρου που πήγε και γαντζώθηκε
στις ξέρες του αποστόλου Ανδρέα κι έτσι άδραξε την ευκαιρία η Κυπριακή
Δημοκρατία να διακηρύξει, «εμείς είμαστε εδώ, ευθύνη της Κυπριακής Δημοκρατίας
είναι να σας σώσουμε».
Έχουμε ανάγκη τέτοιες ευκαιρίες, να
υπενθυμίζουμε πρώτα στους Έλληνες της Κύπρου κι ύστερα στους Τουρκοκύπριους και
στην Τουρκία και στους συμμάχους της πως εμείς είμαστε η Κυπριακή Δημοκρατία,
κι έχουμε ευθύνες, δικαιοδοσίες και
κυριαρχία. Γι΄ αυτό χρειάζονται
οι υπηρεσίες στην Κύπρο να εργάζονται επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Γιατί οι
ξέρες είναι κοντά και δεν πρέπει εμείς πρώτοι να καραβοτσακιζόμαστε, ως συνήθως.
Αν από τον ΟΗΕ δεν περιμένουμε πολλά, αν από τους εδώ ειδικούς συμβούλους
απογοητευόμαστε, απομένει η δική μας ευθύνη για τον κατάλληλο καπετάνιο και το μονιασμένο
κι αποφασισμένο πλήρωμα που θα μας σώσει από τις ξέρες, μη ξεχνώντας πως οι
Κλείδες ανήκουν στη δική μας δικαιοδοσία , στη δική μας γεωγραφία και στη δική
μας ιστορία. Και δεν τις ξεπουλούμε με δήθεν συνομιλίες και πολύξερους που
μπαινοβγαίνουν στο νησί νόμιμα ή παράνομα.
