Στέλιος Παπαντωνίου
ΑΒΔΑΛΩΝΥΜΟΣ
Δεν ήταν κι όνομα το Αβδαλώνυμος
Να καταπλήξει τον Αλέξανδρο στρατηλάτη.
Ούτε κι η εμφάνιση του νερουλά,
ράκεσι τοις τυχούσιν εσθήτι χρώμενος.
Αλλά στην αδαμιαία προαιώνια πολιτική
Αδύνατο να παραμένει της Τύρου βασιλιάς ο Στράτων,
Δαρείου σύντεκνος.
Ο Αβδαλώνυμος, σύστησε στον Ηφαιστίωνα φιλόξενος κύριος.
Φτωχός και τίμιος, αυτός ο μόνος βασιλεύς αξίζει.
Και το πόπολο θαύμαζε του κύκλου τα γυρίσματα π’
ανεβοκατεβαίνου,
Μια και δεν άκουσε ποτέ του τον παππού
Να ψάλλει στο πεντάρτι
Για πλούσιους που πτώχευσαν και πείνασαν.
Αυτός ο Αβδαλώνυμος.
Εκζητούσε ολοψύχως τον Κύριο
Όπως εκατοντάδες προ Χριστού χριστιανοί.
Κι ο Ιωάννης Ευχαϊτων προσευχόταν μόνο για Πλάτωνα και
Πλούταρχο.
